Emirdağ Lahikası

--- sh:»(Em:190) ↓ ------mükâfata çevirdiğinden o rahmet-i İlahiyeden daha ileri şefkati sürmekmanasız ve haksız olduğundan ve şefkatten gelen elemi, bir manevîsürura ve lezzete çevirdi. Yalnız merhem değil, belki şifa da verdi. Ve enson ömrümde en ziyade kıymetdar manevî bir hazineyi kaybetmektekimanevî eleme karşı, Nur'un has şakirdlerinin her birisi şirket-i maneviyesırrı ile umum namına dahi dua ile ve amel-i sâlih ile çalıştıklarındanhem El-Hüccet-üz Zehra'da, hem Nur Anahtarı'nda izah edilenteşehhüdde ve Fatiha'da bütün mevcudat ve zîhayat cemaatinin dualarınave tevhiddeki davalarına iştirak suretiyle, hususan toprak, hava, su ve nurunsurları birer dil olmasıyla topraktan çıkan bütün hayat hediyeleri vesudan mübarekât ve tebrikât ve havadan şükür ve ibadetin temessülleri veNur unsurundan maddî ve manevî tayyibatlar, güzellikler tarzında,teşehhüdde ve Fatiha'da kâinattaki bütün nimetlerden gelen şükürler vehamdler ve bütün mahlukatın hususan zîhayatların küllî ibadetleri vebütün istianeleri ve doğru yolda giden bütün ehl-i hakikata ve ehl-iimanın yolundan gidenlere manevî refakat etmekle onların dualarına vedavalarına tasdik suretinde âmînlerle iştirak ederek, âmîn demeklehissedar olmanın küllî sırrı o gece imdadıma geldi. Gayet hasta, zayıf,me'yus bir halde cüz'î bir hizmet edememekteki manevî elîm hastalığımaöyle bir tiryak oldu ki; ben hakikaten en sağlam hallerimde ve en gençzamanlarımda, en zevkli ve lezzetli evradımda bulamadığım bir manevîsüruru hissettim. Ve hadsiz şükür edip, o dehşetli hastalığıma razı oldum."Elhamdülillahi biadedi âşirati dekaik-ı şehr-i Ramazane fî külli zaman"dedim.>¼!«"²¾ð׫Y−×>¼!«"²¾«ðKardeşinizSaid Nursî