Emirdağ Lahikası

--- sh:»(Em:221) ↓ ------İmam-ı Gazalî gibi mühim bir üstadım olan Mevlâna Celaleddin'i ziyaretiçin gitmiştim. Hem Tarihçe-i Hayat'ta insanlarla görüşemediğime dairneşredilen yazı ki; ziyaretçilerle görüşemiyorum. Nasılki, hediyelerdenmen'etmek için Cenab-ı Hak hastalık verdiği gibi, bu hürmetkâraneziyaret de bir nevi hediye-i maneviye olduğundan, sesim kesilip bir eser-iinayet olarak konuşmaktan men'olunduğumdan kardeşimin evine dahigidemedim ki, konuşmayayım.Hiç olmazsa Konya'da iki-üç gün kalmak zarurî iken mecburîolarak bir saat içinde namazımı kılıp dönmüşüm. Fakat orada banabirdenbire öyle bir vaziyet verildi ki, bütün gazetelerde neşrettiler. Kırksenedir bir defadan başka görüşmediğim kardeşimin evine dahi gidipgörüşemediğim ve konuşamadığım halde, sanki binler adamlarlagörüşmüşüm gibi muamele gördüm.Gerçi polislerin aldıkları emre binaen o vaziyetleri cidden büyükbir sehiv idi. Fakat bu şiddetli hastalıklı halime muvafık geldiği içinonlardan sıkılmadım. Bilakis helâl ettim. Allah razı olsun dedim,teşekkür ettim. Ben tebdil-i havaya çok muhtaç olduğum için; yazındağlarda, kışın da kira ettiğim ayrı ayrı menzillerde gezmeye mecburoluyorum. Bir yerde duramıyorum. Hastalığım şiddetleniyor. Niyet ettim,tekrar arasıra Konya gibi yerlere gideceğim. Hattâ kirasını verdiğimEmirdağı'nda iki menzilim, Eskişehir'de bir menzilim varken; o manasızvaziyet beni o tebdil-i havadan, o menzilleri ziyaret etmektenmen'edilmeme sebeb olduğunu Konya'daki vaziyetten hissetmiştim. Benkat'iyyen kimse ile görüşemiyorum. Bunun gibi âdetim hilafına banayapılan çok gayr-ı kanunî muameleler var. İşte bu defaki mezkûr vaziyetibeyan eden şu ifadatım evvelce yazılan Mahkeme-i Kübra'ya Şekva'yabir zeyl olarak neşredilebilir.Said Nursî* * *