Emirdağ Lahikası

--- sh:»(Em:133) ↓ ------Cevaben deriz: Bir adam kabir kapısında seksenden geçmiş, kırkseneden beri kendisini inzivaya alıştırmış, yirmisekiz seneden beri tecridimutlak ve hapis ve nefiy içinde bütün bütün dünyadan küsmüş, otuzbeşsene gazeteleri okumamış, dinlememiş, mukabelesiz ömründe hediyekabul etmemiş, en yakın akrabasından hattâ kardeşinden hiç mukabelesizbirşey kabul etmemiş, hürmetten, teveccüh-ü nâstan kaçmak içinhalklarla görüşmemek için zaruret olmadan kendine düstur yapmış. Vebütün dostların medihlerini kendi şahsına almayarak, ya Nurcularınheyetine, ya Risale-i Nur'un şahs-ı manevîsine havale etmiş. Ve dermiş:"Ben lâyık değilim. Haddim de değil. Ben bir hizmetkârım, çekirdek gibiçürüdüm gittim. Risale-i Nur ise, Kur'an-ı Hakîm'in tefsiridir, manasıdır."Hemen herkesin dediği gibi hatırıma geldi, yahud fikrime geldi,yahud fikrime ihtar edildi gibi tabirleri herkes istimal ediyor. Benim debunu söylemekten maksadım bu ki: "Benim hünerim, benim zekâm değil.Sünuhat kabilinden demektir. Bu da herkesin dediği gibi bir sözdür. Eğervukufsuz ehl-i vukufun verdiği mana ilham da olsa; hayvanattan tut, tâmelaikelere, tâ insanlara, tâ herkese bir nevi ilhama ve sünuhata mazharoldukları, ehl-i fen ve ehl-i ilim ittifak etmişler. Buna suç diyen, ilim vefenni inkâr etmek lâzım gelir.Beşincisi: Müellif cazibedar bir fitnenin esiri olmak ihtimali olanbir nesli, Risale-i Nur'dan meded umanlara verdiği cevablarlakurtaracağına kanidir. Ehl-i vukuf bu cümleyi de medar-ı ittihametmişler. "Yüzbin şahidle isbat edilen ve meydana gelen zahir birhakikatı kanaat ettim" demesini medar-ı suç yapmak ne derece manasızolduğunu dikkat eden anlar.Altıncısı: "Siyasiyyun, içtimaiyyun, ahlâkiyyunların kulaklarıçınlasın!" demesini bir suç mevzuu göstermişler. Halbuki gençleritehlikelerden kurtarmak için kısa ve rahat bir çareyi keşfettiğinisiyasiyyun, ahlâkiyyun da bunu tervic etsinler manasında demiş:"Kulakları çınlasın!" Buna suç diyen insaniyet itibariyle çok suçlu olmakgerektir.Yedincisi: Fitneyi ateşlendiren ve talim eden irtidadkâr bir şahs-ımanevînin mevcud olduğunu ve bu manevî şahsın hayaline göründüğünüsöylemekte, fakat kim olduğunu bildirmemektedir. Ehl-i vukuf medar-ıittiham etmişler. Acaba dünyada insî ve cinnî şeytanlar hiç boş dururlarmı? Onların daima fenalıkları yapmak ve yaptırmakla meşgulolduklarından, bu vukufsuz ehl-i vukuf hiç bilmemişler mi ki, manasızilişiyorlar. Madem manevî demiş, madem kim