Emirdağ Lahikası

--- sh:»(E:165) ↓ ------gücenmeyiz. İnşâallah bir zaman "Yirminci Lem'a-i İhlas" kendini onlaraokutturacak, o eski dostları da yeni dostlar yapacak.Kardeşlerim! Herkes sizin gibi sebatkâr olamaz. Perde altındaNurcuların kuvve-i maneviyelerini kırmak için bazı hocalar vasıtaoluyorlar, aldanmayınız ve sarsılmayınız ve onlarla münakaşa etmeyiniz,mümkün oldukça dostane muamele ediniz. Biz onlarla kardeşiz deyinizve bu pusladaki noktaları unutmayınız, tâ sizi aldatmasınlar.Hüsrev'in himmetiyle daireye giren ve Nur'un yeni şakirdlerindenbana mektub yazan Hatice ve Râbia, haslar içinde kabul edildiler. Ve çokalâkadar olduğum Barla'da hararetle Bahri ve evlâdı ve Eyyüb ve Ali veMehmed ve Süleyman'ların gayretleriyle Nurlar dersine çalışmaları, benisevinçle ağlattırdı. Ben bütün Barla halkına, hususan Süleymanlar veBahri ve Mehmedler ve Mustafalar, eski zamanda Nurlara kıymetdarhizmet eden Şamlı Hâfız Tevfik ve mübarek Hâfız Hâlid ve imam HakkıEfendi ve Muhacir Hâfız Ahmed ve evlâdı ve ahfadı ve Şem'î ve banaçok hizmet eden Abdullah Çavuş ve oradaki komşularıma ricalen venisaen binler selâm ve dua ederim ve mübarek aylarda dualarını isterim.Bahri ve evlâdları üç Asâ-yı Musa yazdıklarını şimdi haber aldım.Muhacir Hâfız Ahmed ile Barla'da kardeşlerimizin hesabına hemKâzım'ın, hem berber Mehmed'in ciddî hâlisane mektubları Lâhika'yagirmeğe hak kazandılar ve Bahri'nin güzel manzumesi, küçük birMedrese-i Nuriye hesabına tam girebilir.Medar-ı hayret bir latif inayettir ki; Büyük Mustafa'yı (R.H.)aynen merhum Abdurrahman gibi hem sadakatıyla, hem kalemiyle, hemiktidarıyla Nurlara hizmet edeceğini kalbime ihtar edilmesiyle o zamandaAbdurrahman'ın vefatını unutmaya çalıştım. Hakikaten Küçük Ali, ohatıra-i gaybiyeyi kalem cihetinde dahi tam tamına tasdik ettirdi.Kardeşinin kalemini kendisi aldı. Sarı bıçağı, elmas kılıncı yaptı. Demeko zaman, onu da mübarek Mustafa'nın ruhunda hissetmiştim.Hem Muhacir Hâfız Ahmed'i, hem bana, hem Nurlara alâka vesadakat noktasında Nurların birinci talebesi ve fedakâr bir naşiri kalbenhissetmiştim. Halbuki kalemle hizmete muvaffak olamadı. Çok defa ogaybî hissimi tahattur ederdim. Sonra birden hem oğlu Kâzım, hemdamadı Bahri, hem diğer damadı berber Mehmed ondan his ve ümidettiğim metinane hizmeti fevkalâde bir alâka