Nr 3/2011 - 2013/04/23 08:49:06 +0300 - pl_PL.ISO8859-2 ...
Nr 3/2011 - 2013/04/23 08:49:06 +0300 - pl_PL.ISO8859-2 ...
Nr 3/2011 - 2013/04/23 08:49:06 +0300 - pl_PL.ISO8859-2 ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
170<br />
łączną część postępowania we wszystkich specjalnoś-<br />
ciach lekarskich [3].<br />
2. Rehabilitacja kom<strong>pl</strong>eksowa<br />
Podstawowym warunkiem skuteczności działań w<br />
dziedzinie rehabilitacji jest jej kom<strong>pl</strong>eksowość. Prawidłowe<br />
prowadzenie rehabilitacji wymaga współpracy<br />
całego zespołu rehabilitacyjnego (fizjoterapeutów, lekarzy,<br />
pielęgniarek, psychologów, pedagogów, terapeutów<br />
zajęciowych, pracowników socjalnych, techników ortopedycznych<br />
i inżynierów). Często niezbędne są także<br />
konsultacje innych specjalistów, np. ortopedów, urologów,<br />
neurologów czy neurochirurgów (zależnie od aktualnego<br />
stanu pacjenta). Obok problemów leczniczych<br />
kom<strong>pl</strong>eksowa rehabilitacja obejmuje także sprawy socjalne,<br />
często niezwykle istotne dla dalszych losów pacjenta,<br />
a także rehabilitację psychiczną i zawodową [3].<br />
3. Rehabilitacja wczesna<br />
Wczesne podjęcie rehabilitacji jest często warunkiem<br />
powodzenia leczenia i uniknięcia późniejszej niepełnosprawności.<br />
Jeśli to możliwe, rehabilitacja powinna<br />
rozpocząć się już w okresie leczenia, a nawet od samego<br />
przyjęcia chorego do szpitala (przygotowanie do zabiegu)<br />
[3, 8].<br />
4. Rehabilitacja ciągła<br />
Ciągłość rehabilitacji może być zapewniona poprzez<br />
różne formy usprawniania – zarówno w warunkach leczenia<br />
stacjonarnego, jak i ambulatoryjnego, a także jako rehabilitacja<br />
środowiskowa w domu pacjenta. Jest ona również<br />
ściśle powiązana z rehabilitacją zawodową i społeczną.<br />
Powinna być prowadzona do uzyskania pełnej sprawności,<br />
a gdy to nie jest możliwe – do czasu uzyskania optymalnych<br />
mechanizmów kompensacyjnych, które utrwalą wyniki<br />
usprawniania lub utrzymają uzyskaną kondycję. [3, 8]<br />
Rehabilitacja kardiologiczna<br />
Definicja<br />
W 1964 roku Światowa Organizacja Zdrowia zdefiniowała<br />
rehabilitację kardiologiczną jako „działanie, pod<br />
wpływem którego osoba z chorobą serca przywracana<br />
jest do optymalnego stanu zarówno fizycznego, medycznego,<br />
psychicznego, emocjonalnego, seksualnego, socjalnoekonomicznego,<br />
jak i zawodowego”. Obecna definicja<br />
WHO z 1993 roku określa rehabilitację kardiologiczną<br />
jako: „kom<strong>pl</strong>eksowe i skoordynowane stosowanie środków<br />
medycznych, socjalnych, edukacyjnych, ekonomicznych<br />
i zawodowych w celu przystosowania chorego do nowego<br />
życia i umożliwienia mu uzyskania jak największej sprawności”.<br />
Cele<br />
Do celów współcześnie rozumianego programu kom<strong>pl</strong>eksowej<br />
rehabilitacji kardiologicznej należą przede<br />
wszystkim:<br />
Wojciech Kurlapski<br />
– przyspieszenie powrotu chorego do optymalnego<br />
stanu zdrowia<br />
– ułatwienie zaakceptowania przez niego nowej sytuacji<br />
życiowej<br />
– zmniejszenie prawdopodobieństwa nawrotu choroby<br />
i jej powikłań<br />
– utrzymanie przez chorego, najdłużej jak to możliwe,<br />
pełnej samodzielności [7].<br />
Standardy<br />
Według standardów rehabilitacji kardiologicznej przyjętych<br />
przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne stałymi<br />
elementami kom<strong>pl</strong>eksowej rehabilitacji kardiologicznej są:<br />
– ocena stanu klinicznego chorego<br />
– ustalenie optymalnego leczenia farmakologicznego<br />
– rehabilitacja fizyczna<br />
– rehabilitacja psychospołeczna<br />
– ocena i zwalczanie czynników ryzyka choroby<br />
wieńcowej<br />
– modyfikacja stylu życia<br />
– edukacja pacjentów i ich rodzin<br />
– monitorowanie postępów rehabilitacji [12].<br />
Standardy postępowania rehabilitacyjnego zalecają:<br />
– bezzwłoczne wdrażanie rehabilitacji<br />
– kontynuowanie jej w sposób ciągły<br />
– prowadzenie etapami<br />
– dostosowywanie do indywidualnych potrzeb chorego<br />
zależnie od stanu jego zdrowia<br />
– prowadzenie w sposób akceptowalny zarówno dla<br />
pacjenta, jak i jego rodziny i otoczenia [7].<br />
Kom<strong>pl</strong>eksowość<br />
Na początku XXI wieku poprzez kom<strong>pl</strong>eksowość rehabilitacji<br />
kardiologicznej rozumiemy łączenie oraz<br />
wzajemne uzupełnianie się trzech form oddziaływań<br />
terapeutycznych: rehabilitacji w znaczeniu rekonwalescencji<br />
ruchowej, prewencji schorzeń kardiologicznych<br />
układu krążenia oraz wpływania na sferę psychiczną<br />
chorego. W tak rozumianej kom<strong>pl</strong>eksowej rehabilitacji<br />
kardiologicznej szczególną rolę pełni wysiłek fizyczny,<br />
którego stosowanie nie tylko poprawia jakość życia, ale<br />
też je wydłuża, a także może spowolnić postęp choroby<br />
i ograniczyć występowanie kolejnych jej nawrotów [7].<br />
Trening fizyczny w rehabilitacji kardiologicznej<br />
Rola wysiłku fizycznego<br />
Zarówno wysiłek fizyczny, jak i zwiększenie ogólnej<br />
aktywności fizycznej odgrywają szczególną rolę we<br />
współczesnej rehabilitacji kardiologicznej (rozumianej<br />
kom<strong>pl</strong>eksowo). Powoduje on szybszy powrót do sprawności<br />
fizycznej, poprawia jakość życia, prowadzi do<br />
spowolnienia postępu choroby, ogranicza występowanie<br />
kolejnych jej epizodów, a także zmniejsza ryzyko śmierci.<br />
Powinien być zalecany oraz skutecznie egzekwowany<br />
u chorych cierpiących na choroby sercowo-naczyniowe<br />
w każdym wieku, odpowiednio do stopnia zaawansowania<br />
choroby [7].