ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ

νάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος αξιολόγησης (Ζαβλάνος,
2002:196-197)˙
1. Ανάλυση της εργασίας: Η επιχείρηση πρέπει να έχει όλες τις πληροφορίες
σχετικά με την εργασία που πρόκειται να πραγματοποιήσει το άτομο. Οι
πληροφορίες αυτές περιγράφουν: α) το περιεχόμενο της εργασίας, π.χ.
καθήκοντα, δραστηριότητες, β) τις απαιτήσεις τις εργασίας, π.χ. γνώσεις,
δεξιότητες, και γ) τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος της εργασίας,
π.χ. χρόνος εργασίας, φωτισμός, θόρυβος.
2. Προσδιορισμός κριτηρίων: Με τη συμμετοχή των εργαζόμενων, των
προϊσταμένων και των πελατών, αν αυτό είναι εφικτό, η επιχείρηση
προσδιορίζει τις διαστάσεις της εργασίας και τα κριτήρια που θα χρησι-
μοποιηθούν για την αξιολόγηση κάθε διάστασης. Για παράδειγμα, προσ-
διορίζουν τα κριτήρια της ποιότητας, της ποσότητας κ.ά., στα οποία η α-
πόδοση των εργαζομένων πρόκειται να αξιολογηθεί.
3. Προσδιορισμός της κλίμακας: Εδώ προσδιορίζεται η βαρύτητα για κάθε
διάσταση που αξιολογούν οι αξιολογητές.
4. Ανάπτυξη του εντύπου εκτίμησης: Κατασκευάζεται από την επιχείρηση,
ένα έντυπο εκτίμησης, που μπορεί να είναι χειρόγραφο ή καλύτερα να γί-
νεται με την χρησιμοποίηση του υπολογιστή.
5. Ανάπτυξη της διαδικασίας βαθμολόγησης: Στην αρχή γίνεται η βαθμολό-
γηση για κάθε διάσταση από την επιχείρηση και στη συνέχεια υπολογίζε-
ται η συνολική βαθμολογία του εργαζόμενου που είναι η μέση τιμή των
βαθμολογιών όλων των διαστάσεων.
6. Υλοποίηση του συστήματος αξιολόγησης: Η αποτελεσματική υλοποίηση
του συστήματος αποτελεί το βασικό κανόνα της επιτυχίας του σχεδιασμού
του συστήματος. Για να λειτουργήσει όμως το σύστημα αποτελεσματικά,
πρέπει να εκπαιδευτούν όλα τα άτομα που συμμετέχουν και που επηρεά-
ζονται από αυτό.
Πριν από κάθε εφαρμογή του συστήματος ενδείκνυται να γίνεται μια
πιλοτική έρευνα, για να διαπιστωθεί αν το σύστημα αξιολόγησης λειτουργεί
σωστά ή αν χρειάζεται κάποια διόρθωση. Αυτό διαπιστώνεται από τις απα-
ντήσεις που μπορούν να δώσουν σ΄ ένα ερωτηματολόγιο τα άτομα που συμ-
μετέχουν σ΄ αυτή τη διαδικασία
44