PDF 2247 KB - Fundacja im. Stefana Batorego

Wnioski i rekomendacje
jako przejścia o dużym natężeniu ruchu, nieposiadające odpowiednich warunków,
chociażby takich jak adekwatna ilość pasów odpraw. Problem ten
pojawiał się na przykład na przejściach granicznych w Sighetul Marmaţiei
na granicy rumuńsko-ukraińskiej, w Tiszabecs (granica węgiersko-ukraińska)
oraz w Zosinie (granica polsko-ukraińska).
Istotnym problemem jest słabo rozwinięta infrastruktura dla podróżnych
– niewystarczajaca liczba i zły stan toalet, poczekalni oraz pasów odpraw
dla podróżnych, brak odpowiednich warunków dla osób niepełnosprawnych
oraz rodziców podróżujących z małymi dziećmi.
W niektórych przypadkach ważnymi problemami okazały się: brak
osobnych terminali dla pieszych w sytuacji, gdy przejście obsługiwało ruch
pieszych (na przykład na estońsko-rosyjskim przejściu Koidula czy na węgiersko-serbskim
w miejscowości Tompa), a także brak osobnych terminali
dla autobusów (na granicy polsko-ukraińskiej w Zosinie). Miejsca odprawy
celnej i kontroli paszportowej także wymagają modernizacji.
Więcej uwagi należy ponadto poświęcić terenom prowadzącym do
przejścia granicznego. W miejscach tych często brakuje wielu podstawowych
obiektów – takich jak lokale gastronomiczne, kantory czy toalety – mających
istotny wpływ na warunki przekraczania granicy. W obszarze wokół
przejścia granicznego tworzą się długie kolejki, które nie są odpowiednio
zarządzane przez personel graniczny, władze lokalne czy policję. Brakuje
dróg dopasowanych do skali ruchu (na przykład na bułgarsko-tureckim
przejściu Kapitan Andreevo lub bułgarsko-serbskim Kalotina).
Problem infrastruktury obejmuje także kwestię niekompatybilności
unijnych i pozaunijnych stron przejść granicznych. Wyższe standardy budynków
i pasów odpraw po unijnej stronie przejścia granicznego nie rozwiążą
problemu słabej przepustowości przejść granicznych, jeśli państwa trzecie
nie posiadają odpowiedniej liczby terminali do kontroli dokumentów
i mienia podróżnych.
Raport
III