PDF 2247 KB - Fundacja im. Stefana Batorego

Monitoring przejść granicznych Unii Europejskiej
Funkcjonariusze straży granicznej i służby celnej w większości twierdzili,
że nie mają problemów z używaniem języków obcych. Mówili, że nawet
gdy pojawiają się problemy, to zwykle na zmianie są funkcjonariusze lub
tłumacze, którzy mają odpowiednie kompetencje językowe umożliwiające
porozumienie się z obcokrajowcami.
W większości badanych krajów UE prowadzone są kursy przygotowawcze
obejmujące zajęcia językowe, które urzędnicy muszą ukończyć zanim
zostaną zatrudnieni. Często kursy te (oraz nauczane w ich ramach języki)
bywają postrzegane jako nieistotne, gdyż młodzi stażem strażnicy lub celnicy
jeszcze nie wiedzą, na której granicy będą służyć. Węgierscy funkcjonariusze
straży granicznej i celnicy otwarcie stwierdzali, że posiadają nieadekwatną
wiedzę językową, gdyż nie wiedzą, gdzie i kiedy (na które przejście graniczne)
będą oddelegowani.
Funkcjonariusze straży granicznej często mieli możliwość doskonalenia
umiejętności językowych podczas pracy, jednak w niektórych przypadkach
(m. in. w Polsce) nie mieli możliwości uczestniczenia w zajęciach językowych
z powodu braków kadrowych na przejściu. W innych przypadkach (chociażby
na Słowacji) funkcjonariusze straży granicznej i służby celnej zwyczajnie nie
mieli potrzeby polepszania znajomości języków obcych, ponieważ osoby
przekraczające granice na ogół pochodziły ze społeczności lokalnych.
Przedstawiciele straży granicznej i służby celnej podkreślali, że na ich
relacje i sposób komunikowania się z osobami chcącymi przekroczyć granicę
duży wpływ mają doświadczenia podróżnych przed dotarciem do przejścia
granicznego – zwłaszcza gdy pochodzili z krajów spoza Unii Europejskiej.
Stres i emocje podróżnych wzmagały się, gdy byli zmuszeni czekać w kolejce
przez długie okresy czasu. Istotnie zakłócało to dobrą komunikację między
funkcjonariuszami granicznymi i podróżnymi.
40