F:\Botime Design Elvira\Librat - Arct

72
SHËNDETI MENDOR DHE TË DREJTAT E NJERIUT
E drejta për një proces të rregullt ligjor në KEDNJ nuk përfshin parimin “nuk ka dënim pa
ligj”. ICCPR e përfshin brënda konceptit të proceit të rregultl ligjor parimin e mësipërm.
KEDNJ megjithëse nuk e përfshin neni 6 i saj e sanksionon atë në nenin 7.
ÇËSHTJET E SHQYRTUARA NGA GJEDNJ PËR TË DREJTËN PËR NJË PROÇES
TË RREGULLT KUNDËR REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË
Gama e kërkesave drejtuar GJEDNJ ndër vite ka pasur në qëndër të pretendimeve të tyre
një sërë të drejtash të garantuar nga KEDNJ si e drejta për një proçes të rregullt ligjor , e
drejta e pronës , e drejta për mbrojtje efektive etj.
Për shkak të volumit dhe orjentimit të qasjes në këtë punim do të analizojmë në mënyrë
sintetike vetëm cështjet shqiptare në GJEDNJ për pretendimet për shkeljen e proçesit të
rregullt ligjor përcaktuar nga neni 42 i Kushtetutës dhe 6 i KEDNJ.
3.1 Çështja Ramazan Driza kundër Republikës së Shqipërisë
Në bazë të nenit 34 të konventës Z.Ramazan Driza paraqiti ankesën e tij kundrejt Shqipërisë
për shkeljen e proçesit të rregullt ligjor sanksionuar nga neni 6 i KEDNJ në vitin 2002 . Ankuesi
pretendoi për shkelje të proçesit të rregullt ligjor në disa aspekte dhe për dështimin në zbatimin
e vendimit të formës së prerë dhe në përputhje me nenin 13 të Konventës pretendoi se nuk
kishte mjete juridike efektive në dispozicion në lidhje me ankimin e mësipërm.
Në cështjen Driza Gjykata e Lartë më 17 dhjetor 1998 la në fuqi njohjen e së drejtës së pronës
së ankuesit. Pavarësisht kësaj Gjykata e Lartë më 7 dhjetor 2000 mori në shqyrtim cështjen
me anë të rekursit në interes të ligjit cështjen në fjalë. Në vendimin e mësipërm kolegjet e
bashkuara të Gjykatës së Lartë prishën vendimin gjyqësor të dhënë po nga e njëjta gjykatë.
Gjykata cmoi se duke i dhënë kryetarit të drejtën për të lejuar rigjykimin e një vendimi të
formës së prerë dhe duke lejuar përdorimin e proçeseve gjyqësore paralele, Gjykata e Lartë
nuk mori fare parasysh të gjithë proçesin gjyqësor, rezultat i të cilit ishte një vendim gjyqësor
që në fakt përbënte res judicata . Në këtë aspekt prishjen e një vendimi të formës së prerë sic
ishte ai i 17 dhjetorit 1998 të gjykatës së lartë pavarësisht se ekzistonte një dispozitë ligjore në
kodin e proçedurës civile që justifikonte një veprim të tillë GJEDNJ e konsideroj si shkelje e
proçesit të rregullt ligjor duke u bazuar vec të tjerash në parimin e sigurisë juridike. Ankuesi
pretendoi gjithashtu se është prekur parimi i paanshmërisë së gjykatës. Ky i fundit është
sanksionuar si pjesë e proçesit të rregullt ligjor në nenin 42 dhe 6 të KEDNJ. Në bazë të
proçesit të rregullt gjithkush ka të drejtë të degjohet drejtësisht publikisht, brenda një afati të
arsyëshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme .. etj. Në lidhje me këtë pretendim
ankuesi pretendoi se paanshmëria objektive e gjykatës është cënuar nga pjesëmarrja e 6 antarëve
të trupit gjykues gjatë rekursit, të cilët kishin gjykuar çështjen në themel më përpara duke
dhënë vendimet e datës 17 dhjetor 1998 dhe 7 dhjetor 2000. Nga këto dy fakte GJEDNJ cmoi
se është shkelur e drejta e ankuesit për një gjykim të drejtë nga një gjykatë e paanshme në bazë
të nenit 6/1 të KEDNJ. Po kështu mosekzekutimi i vendimeve të formës së prerë të datës 17
dhjetor 1998 dhe të datës 7 dhjetor 2000 përbën shkelje po të njëjtit nen. Gjykata për shkak të
shkeljes së parimit të sigurisë juridike , paanshmërisë së trupit gjykues dhe moszbatimit të një
vendimi të formës së prerë vendosi se ka shkelje të proçesit të rregullt ligjor.
3.2 Çështja Taulant Balliu kundër Republikës së Shqipërisë
Në cështjen në fjalë ndaj Z.Taulant Balliu ai pretendoi se i është mohuar e drejta për një
proçes të rregullt ligjor sanksionuar nga neni 42 i kushtetutës dhe 6 i KEDNJ. Ai argumenton