F:\Botime Design Elvira\Librat - Arct

74
SHËNDETI MENDOR DHE TË DREJTAT E NJERIUT
një nen që ka të bëjë ekskluzivisht me të drejtën e aksesit në gjykatë dhe me zhvillimin e
proçedurave do të çonte në situata të papajtueshme me parimin e shtetit të së drejtës, të
cilin Shtetet anëtare u angazhuan për ta respektuar, kur ratifikuan Konventën.
Ekzekutimi i një vendimi të dhënë nga një gjykatë duhet të konsiderohet si pjesë përbërëse
e “proçesit të rregullt” sipas qëllimit të nenit 6. Autoritetet shtetërore nuk mund të përmendin
mungesën e fondeve si justifikim për të mos respektuar një detyrim financiar që vjen nga
një vendim gjyqësor. Pa dyshim, një vonesë në ekzekutimin e një vendimi mund të
justifikohet në rrethana të veçanta. Megjithatë, vonesa nuk mund të jetë deri në atë shkallë
sa të dëmtojë thelbin e së drejtës së mbrojtur sipas nenit 6 § 1. Përsa i përket Gjykatës
Kushtetuese, gjykata thekson se sistemi ligjor shqiptar ofron mjete juridike të brendshme,
për të ankimuar një shkelje të së drejtës për një gjykim të drejtë, mundësi kjo që teorikisht
ishte në dispozicion të shoqërisë ankuese. Shoqëria u përpoq pa sukses ta shfrytëzonte
këtë mjet, por Gjykata Kushtetuese e rrezoi kërkesën e saj. Në këtë kuadër, Gjykata
vlerëson se e drejta për proçes te rregullt ligjor në Shqipëri duhej të ishte interpretuar në
mënyrë që të garantonte një mjet juridik efektiv për shkeljet e pretenduara për
mosrespektimin e kritereve të nenit 6 § 1 të Konventës. Kështu, në opinionin e Gjykatës,
Gjykata Kushtetuese ishte kompetente të shqyrtonte kërkesën e shoqërisë ankuese në
lidhje me mosekzekutimin e një vendimi te formës së prerë, si pjesë të juridiksionit të saj
për të siguruar të drejtën për proçes të rregullt ligjor. Gjykata tashmë ka pranuar se nëse
duhet të mbrohen efektivisht të drejtat dhe të krijohet shteti ligjor, autoritetet administrative,
janë të detyruara rrjedhimisht të ekzekutojnë vendimet e formës së prerë. Kur autoritetet
administrative refuzojnë, neglizhojnë ose vonojnë t`i ekzekutojnë këto vendime, garancitë,
që gëzon një palë e përfshirë në një proçes gjyqësor, sipas nenit 6 të Konventës, e humbasin
qëllimin e tyre.
3.4 Çështja Bajrami kundër Republikës së Shqipërisë
Z. Bajrami mori një vendim të formës së prerë në të cilin shpallej divorci i martesës së tij
dhe fitimi i kujdestarisë së fëmijës së tij të mitur. Vendimi mori formë të prerë në muajin
Mars 2004. Pas nxjerrjes së urdhërit të ekzekutimit Zyra e Përmbarimit në Vlorë e njoftoi
ankuesin se ishte e pamundur të zbatonte vendimin, duke qenë se fëmija nuk ndodhej në
Shqipëri. Më 22 Gusht 2006 autoritetet shqiptare njoftuan zyrën e Regjistrit se më 31
Mars 2006, Gjykata e Apelit në Vlorë kishte shfuqizuar vendimin e kujdestarisë të 4
Shkurtit 2004, me arsyetimin se F.M. nuk ishte njoftuar rregullisht në lidhje me gjykimin
për kujdestarinë e të bijës. Kjo gjykatë vendosi t’ia dërgonte çështjen Gjykatës së Rrethit
për t’u marrë sërish në shqyrtim dhe si rezultat gjykimi i kujdestarisë ka mbetur ende
pezull. Z.Bajrami deklaroi se ai nuk ishte njoftuar për fillimin e një proçesi të ri dhe as për
rezultatet e tij. Gjykimi i cështjes ndaj tij ishte zhvilluar në mungesë.
Gjykata tërheq vëmendjen se ankuesi është ankuar që autoritetet kanë neglizhuar të
ndërmarrin masat e nevojshme për të zbuluar vendndodhjen e së bijës, në zbatim të vendimit
të kujdestarisë në favor të tij. Gjykata konstaton, se autoritetet shqiptare nuk kanë mundur
të provonin argumentin e tyre,që mjeti i brendshëm i sipërpërmendur është i mundshëm
dhe i përshtatshëm për të ndrequr shkeljen e pretenduar. Veç kësaj, Gjykata vëren, se për
një çështje të ngjashme kundër Shtetit Shqiptar ajo evidentoi se sistemi ligjor Shqiptar
ishte organizuar në një mënyrë të tillë, që nuk siguron mjete të brendshme efektive kundër
veprimeve të përmbaruesve, duke qënë, se Gjykata Kushtetuese arsyetonte, se nuk kishte
bazën ligjore për të shqyrtuar ankesa lidhur me proçedurat e ekzekutimit të vendimeve
dhe i deklaronte ato sistematikisht të papranueshme (shih Qufaj Co. Sh.p.k. v. Albania,