William_Golding_Sineklerin_Tanr_s_e_opt

“Senden nefret ediyorlar, Ralph. Seni mahvedecekler.”
“Yarın seni avlayacaklar.”
“Ama neden?”
“Bilmiyorum, Ralph... Ama Jack, yani Şef, tehlikeli olacak diyor.”
“Biz de dikkat etmek zorundayız; mızraklarımızı bir domuza fırlatır gibi, üstüne atmak
zorundayız...”
“Bir çember kurup adaya yayılacağız...”
“Adanın bu ucundan ilerleyeceğiz...”
“Seni buluncaya kadar.”
“Böyle işaret vereceğiz.”
Eric, başını havaya kaldırdı; açık ağzının üstüne eliyle vurarak, hafifçe uludu. Sonra sinirli sinirli
arkasına baktı.
“Böyle...”
“... Ama daha çok ses çıkararak, elbette.”
Ralph, telaşla fısıldadı:
“Ama ben bir şey yapmadım. Ateşin sönmemesini istedim sadece.”
Yarını düşünerek, bir an sustu acılar içinde. Sonra en önemli şey aklına geldi:
“Sizler ne...”
İlkin açıkça konuşamadı; ama korku ve yalnızlık, konuşmaya zorluyordu onu:
“Beni bulunca, ne yapacaklar?”
İkizler sustular. Ralph’ın altındaki ölüm kayası yeniden çiçek açtı.
“Ne yapacaklar... Ah, Tanrım! Karnım aç...”
Kule gibi dikilen kaya, sanki sallandı Ralph’ın altında:
“Peki... Ne?..”
İkizler, doğrudan doğruya yanıtlamadılar bu soruyu:
181