William_Golding_Sineklerin_Tanr_s_e_opt

“Ciyak ciyak bağırıyordu...”
“Kurtulup kaçtı...”
“Ben onu öldüremeden... Ama bir dahaki sefere...”
Jack, bıçağını bir ağaç gövdesine sapladı, meydan okurcasına baktı çevresine.
Toplantı gene düzene kavuştu.
Ralph, “Görüyorsunuz ki, bize et bulacak avcılar gerek” dedi. “Bir şey daha var.”
Denizkabuğunu kucağından aldı, güneşin yaraladığı yüzlere baktı.
“Burada büyükler yok. Kendi kendimize bakmak zorundayız.”
Toplantıdakilerden bir uğultu yükseldi, sonra herkes gene sustu.
“Bir şey daha var. Herkes bir ağızdan konuşmamalı. Okulda olduğu gibi el kaldırmalıyız.”
Denizkabuğunu yüzünün hizasına kaldırdı; kıvrımlı kısmın üstünden baktı:
“Konuşmak isteyene vereceğim bu büyük şeytanminaresini.”
“Şeytanminaresi derler bu tür denizkabuğuna. Benden sonra konuşmak isteyene vereceğim
bunu.
Konuşurken elinde tutabilir.”
“Ama...”
“Bak dinle...”
“Ve hiç kimse konuşanın sözünü kesemeyecek benden başka.”
Jack ayağa fırladı:
“Kurallarımız olacak” diye bağırdı heyecanla. “Bir yığın kural! Eğer kurallara boş veren çıkarsa...”
“Yaşaaa!”
“Hurraaa!”
“Hey be!”
“I – huuu!”
Ralph, denizkabuğunun kucağından alındığının farkına vardı. Domuzcuk, fildişimsi kocaman
30