William_Golding_Sineklerin_Tanr_s_e_opt

“Ama öldüremedim.”
“Öyle sandım.”
Ralph’ın sesinde de gizli bir tutku titredi:
“Ama henüz öldüremedin.”
İçinde saklı bir anlam taşımasaydı, gelişigüzel bir söz sayılabilirdi Ralph’ın şimdi yaptığı çağrı:
“Barınakların yapılmasında yardımcı olmak istemezsin herhalde?”
“Bize et gerek.”
“Ama et yok ortada.”
İki çocuk arasındaki çatışma, seslerine yansımıştı artık.
“Ama öldüreceğim. Bu mızrağın ucuna sivri bir kanca takmalıyım. Bir domuzu yaraladık ama
mızrak sırtına saplı kalmadı. Kancalar yapabilsek...”
“Bize barınaklar gerek.”
Jack, kudurmuşçasına bağırdı ansızın:
“Beni suçluyor musun?..”
“Sadece çok çalıştığımızı söylüyorum, işte o kadar.”
İkisinin de yüzü kızarmıştı; göz göze gelmekte güçlük çekiyorlardı. Ralph yuvarlanıp yüzükoyun
yattı, otlarla oynamaya başladı:
“Buraya ilk düştüğümüz sırada olduğu gibi yağmur yağarsa, barınacak yerler gerekecek bize. Sonra
şunu da unutmamalı. Şey... şeyden ötürü de barınak gerek bize...”
Ralph, durakladı. İkisi de öfkelerini bir yana ittiler. Artık konu değişmiş, tehlikesiz olmuştu. Ralph
konuşmasını sürdürdü:
“Farkındasın, değil mi?”
“Neyin?”
“Korktuklarının.”
Ralph, yattığı yerde döndü, Jack’ın yabansı kirli yüzüne baktı:
“Yani durumdan ötürü demek istiyorum. Düşler görüyorlar. Söyledikleri duyuluyor. Sen geceleyin
uyanıyor musun hiç?”
48