BİLDİRİ KİTABI

AYDIN İKTİSAT FAKÜLTESİ
psikolojik sıkıntıları da beraberinde getirdiği için gencin, sigara, alkol, uyuşturucu, depresyon,
aile içi ilişkilerde problemlerin çıkmasına hatta boşanmaların yaşanmasına, intihar eğilimleri
gösterebilmesine, özgüvenini kaybetme, aşırı kaygı bozukluklarının görülmesine, tehlikeli ve
kötü şartlarda dahi çalışmaya razı olması gibi davranışlarına neden olabilir ve şiddetli
etkileyebilir (Şahin L., ve Murat S., 2011: 65-66).
Nüfusun hızla artması ve köyden kente göç olgusunun artması, kentteki iş gücü arzını
artırmakta, endüstri ve hizmet sektörünün bu arza yeterli şekilde cevap verememesi, formel
sektörde iş bulamayan kişilerin enformel sektörlere kaymasına da neden olabilmektedir
(Güney, 2009: 153).
2. Genç İşsizlik Sorununun Çözümüne Yönelik Politikalar
Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de istihdam sorunu kronikleşen bir hal almış
durumdadır. Bir ülke ekonomisinin iyileşme göstermesi ve performansı açısından işsizlik
oranlarının düşük olması çok önemlidir. Yapısal bir özellik gösteren işsizlik ve istihdam
sorunlarında en çok eğitimli genç işsizlerin sayısında yüksek oranlara rastlamaktayız. Belirli
donanımlara ve vasıflara sahip olan bu genç işgücü, belli standartların altında çalışmak
istemediği için mecburen istihdam içerisinde yer alamamaktadır (ishukuku@ishukuku.org).
İşsizlikle mücadele yöntemleri aktif istihdam politikaları, pasif istihdam politikaları ve
eğitim politikalarıdır. Pasif istihdam politikaları; çalışmayan, istihdama katılmak istemeyen
kişilere iş bulmak ve işsizlik oranlarındaki artışı azaltmak yerine onlara belirli bir ekonomik
güvence sağlayarak işsizlik sonucunda çıkan problemleri çözmeye dair politikalardır. Bu
politikalar genelde işsizlik yardımları, kıdem ve ihbar tazminatları, işsizlik sigortası
uygulamaları şeklinde ortaya çıkmaktadır (Koray, 2005: 225). Pasif istihdam politikaları,
işsizlik nedeniyle düşen satın alma gücünü önlemeye yönelik politikalardır. Genelde gelişmiş
ülkelerde yoğun olarak uygulanır. Türkiye'de ise işsizlik sigortası uygulamaları, kanun
kapsamındaki sigortalı işçiler için zorunlu tutulmuş olup, 1 Haziran 2002 yılında yürürlüğe
girmiştir (Güney, 2009: 154).
234