BİLDİRİ KİTABI

AYDIN İKTİSAT FAKÜLTESİ
katılımının daha fazla olduğunu, bekâr ve çocuksuz ailelerdeki kadınların daha fazla işgücüne
katıldığını belirtebiliriz. Ayrıca kırsal alanda ikamet eden kadınların işgücüne katılım
oranlarının kentte yaşayan kadınlara göre genelde daha fazla olduğu Tablo 1’de görülmektedir.
Türkiye’de kadınların işgücüne katılım oranlarının erkeklere nazaran 2004, 2009 ve 2013
yıllarında daha az ve yetersiz olduğunu ifade ederken bu durumun nedenleri izleyen bölümde
ifade edilmektedir.
Ayrıca Türkiye’de TÜİK’in yapmış olduğu 2015 yılına ait İstatistiklerle Kadın adlı
bültende önemli tespitler bulunmaktadır (Tüik, 2015: 1-2):
‣ Türkiye nüfusunun %49,8’ini kadın nüfus oluşturmaktadır.
‣ Okuma yazma bilmeyen kadın nüfus oranı erkeklerden 5 kat fazladır.
‣ Kadınların istihdam oranı erkeklerin istihdam oranının yarısı kadar olmuştur.
‣ Eğitimli kadınların işgücüne katılma oranı daha yüksek olmuştur.
‣ Kadınların hanehalkı ve aile bakımı faaliyetine ayırdığı süre 4 saat 17 dakika olmuştur.
‣ Kadınlar tüm eğitim düzeylerinde erkeklerden daha düşük ücret almıştır.
3. Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımlarının Temel Belirleyicileri
Ülkemizde kadınların işgücüne katılımına ilişkin literatür çalışmalarından elde edilen
bilgileri şu şekilde özetleyebiliriz (Çatalbaş, 2015: 260-264):
3.1. Sosyal ve Kültürel Faktörler
Kadınların sosyal rolü ve ataerkil toplum yapısı sebebiyle işgücüne katılım önemli bir
kesintiye uğramaktadır. Özellikle ev işleri ile çocuk bakımının kadının sorumluluğun da olması
bu durumu olumsuz etkilemektedir. Doğurganlık hızı kadınların işgücüne katılımı üzerindeki
önemli engellerdendir. Yapılan çalışmalarda, kadınların çok çocuğa sahip olması işgücüne
katılma oranını negatif etkilemektedir.
874