DO Pobjeda

onemogućavaju čovjeka da kompletira svoja saznanja. Veliko
je pitanje da li je to uopšte moguće.
Već smo rekli, da bi neko mogao da ima stav i
mišljenje o nekome ili nečemu, on mora imati i sopstveno
iskustvo. Sve ono što se kroz džudo treninge i borbe dešava
upravo je neposredno, sopstveno iskustvo. Zato se i može
reći da su džudoke u prednosti u odnosu na one koji nemaju
takva ili slična iskustva. Iako u svakodnevnom životu, nije
bio u određenim situacijama, i po tom osnovu nema
sopstveno iskustvo, on ima, u suštini tog doživljaja vrlo
slično ili isto iskustvo iz džudoa. Ta i takva iskustva, koja su
stečena baveći se ovom, vrlo sadržajnom i inspirativnom
istočnjačkom vještinom, dopunjuju se i nadograđuju iskustvima
iz drugih izvora saznanja i oblasti ljudskog života
(nauka, umjetnost, religija…).
Govoreći o džudou kao životnom putu i „nepresušnom”
izvoru mnogih saznanja, moramo naglasiti da je
on samo mogućnost koja stoji na raspolaganju svima koji u
njemu, i pomoću njega, žele da prepoznaju i nađu svoj put .
Onaj ko je pronašao taj put saznao je, da to nije put kojim se
dolazi i odlazi već da je to put koji je u njemu. Njegov životni
put.
Kao i u svim drugim oblastima saznanja, tako i u
džudou, svi ne iskoriste podjednako mogućnosti koje su im
ostavljene. Pripadnost džudo zajednici podrazumijeva određena
odricanja od navika koje je džudoka imao u svakodnevnom
životu. Dolazeći redovno na treninge on sve više
uočava da se mora odreći navika koje ga koče. Oni koji se ne
odreknu tih navika brzo će uočiti da pripadnost džudo
zajednici, podrazumijeva drugačiji način života. Ko izgubi
bitku sa starim navikama, bez obzira na eventualne rezultate
koje postiže, nikada neće upoznati tajne ove vještine,
njen krajnji cilj i smisao, jer džudo je put za one koji s
osjećanjem ljubavi i zajedništva prema drugima, žele da se
usavršavaju i saznaju odgovore na pitanja koja im život svakodnevno
postavlja.
115