DO Pobjeda

Da bi neko pao, prethodno mora izgubiti
ravnotežu. Postoje psihička i fizička ravnoteža i
neravnoteža. Nekada fizičkoj ravnoteži prethodi psihička,
nekada se one „dogode” istovremeno, a nekada prvo
fizička pa psihička .
Naveli smo da onaj ko ne zna da hoda, ne zna da
pada. Isto tako onaj što ne zna da gubi, ne zna da dobija, ili
onaj ko ne zna što je istina, ne može da laže. Pad u džudou
najčešće znači i poraz ili neuspjeh u borbi. I u životu riječju
„pad” često simbolizujemo neuspjeh. Učiti se stabilnom
hodanju podrazumijeva pravilno opažanje, rasuđivanje i,
što je najvažnije, postupanje u određenim situacijama. Onaj
ko nije učio skijanje, ne umije da skija. Da bi naučio, on
prethodno mora i da pada. Zašto mu to prethodno niko nije
mogao objasniti po onoj mudrosti „najeftinija su tuđa
iskustva”? Upravo to, lično iskustvo je neizbježno da bi se
došlo do potpunog saznanja o nečemu. Iako je skijanje
uvijek skijanje, ono je različito u našim doživljajima.
Naravno da postoji veliki dio dešavanja u tim doživljajima
oko kojih imamo isto mišljene sa drugima, ali je nešto
potpuno različito zbog naših ličnih osobina.
Zamislite čovjeka koji ide po ledu. Zbog osjećaja
nestabilnosti i želje da očuva ravnotežu, on zaboravlja na sve
što se oko njega dešava. Uvećava mu se strah od pada, dolazi
do psihičke neravnoteže i često i do pada mnogo ranije nego
što bi se on realno i dogodio. U neravnoteži čovjeku se iz
straha pojačavaju emocije koje ga sputavaju u racionalnom
razmišljanju. Upravo te emocije i psihička labilnost
prouzrokuju i fizičku neravnotežu i pad. Ne pasti, održati se
na nogama, simbolički može da znači ne doživjeti poraz.
Tako je to i u životu i u džudou.
Padovi se u džudou uče u početku, kao
elementarna tehnika, ali su prisutni uvijek i na treninzima i
na takmičenjima. Uče se u svim varijantama, zavisno od
pravca dolaska sile koja prouzrokuje pad. Osnovni padovi
su naprijed (mae ukemi), na stranu (joko ukemi) i nazad
70