DO Pobjeda

Herman Hese kaže „Vjerujem da uprkos
očiglednom besmislu život ipak ima neki smisao,
predajem se, taj posljednji smisao ne mogu da
shvatim razumom, ali spreman sam da mu služim,
iako moram pri tome da se žrtvujem. Glas tog
smisla čujem u sebi samom u trenucima kada sam
zaista živ i budan. Ono što život traži od mene želim
da pokušam da ostvarim čak i ako je protiv uobičajne
mode i zakona”. (1930. godina)
Iako je život „…neshvatljivo čudo”, čovjek
rođenjem nije „gotov proizvod”, on je nedovršen i nedovršiv.
Mnoga saznanja koja su čovjeku dostupna stavljaju mu
se na raspolaganje samo kada vrijeme dođe za to – u određenom
dobu, ali ne kao nametnuta već kao mogućnost.
Zato svi i ne iskoriste tu mogućnost podjednako, što, opet,
ne zavisi samo od njih samih već i od uslova pod kojima
rastu. Još niko nije uspio da pomjeri ograničenja u saznanjima
koja su čovjeku data samim stvaranjem. Može se reći
da je neko saznao manje ili više od onoga što nam je određeno
da se može saznati.
Svako dijete je moralo samo saznati koliko je dobronamjeran
svijet u koji je došlo, svako je posebno morao
da prepozna svoju majku i da sam iskoristi ostavljenu
mogućnost i nagon da prohoda. I tako stalno i sve, manjeviše,
u određenom periodu, po savršeno utvrđenim pravilima.
Ako je išta nepromjenljivo onda su to ta pravila data
stvorenjem. Činjenica je da su ta pravila čvrsto utvrđena i da
pripadaju svakom rođenom biću koje treba da ih prepozna.
Iako logika nije mjerilo istinitosti, bilo bi logično da mijenjanje
tih pravila podrazumijeva novo stvaranje.
Privid je da se pravila o kojima je riječ mijenjaju
promjenom čovjeka u određenoj dobi, jer se čovjek mijenja
kroz saznanja, pa se može govoriti o promjenama u saznanjima
u okviru pravila i mogućnosti koja su utvrđena stvaranjem.
Zato je odstupanje od tih pravila - odstupanje od
19