31 grudnia 2008 roku - Pekao Bank Hipoteczny SA

względu na rodzaj zaangaŜowanych stron oraz niską liczbę wypadków niewywiązywania się z zobowiązań w podmiotach państwowych, liczba próbek budowy modelu i jego i walidacji jest
ograniczona.
Model ratingowy LGD dla rządów państw
Model ten, opracowany w listopadzie 2006 roku, wykorzystuje podejście regresywne z zaangaŜowaniem ekspertów, począwszy od większego zestawu zmiennych makroekonomicznych, z
których sześć zostało ujętych w wersji końcowej. Zmienna zaleŜna (LGD) została obliczona przy uŜyciu danych wewnętrznych i zewnętrznych. Model, który został zaprojektowany w celu
obliczania LGD dla bezpośredniego zaangaŜowania wobec kontrahentów rządowych, dostarcza LGD tylko dla zaangaŜowania niezabezpieczonego.
Wybrano następujące zmienne wyjaśniające: PKB jako procent całkowitego światowego PKB; zadłuŜenie zewnętrzne jako procent eksportu; wskaźnik pozycji debetowej w odniesieniu do
Międzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF); wskaźnik zmienności eksportu; przeciętna stopa inflacji w Grupie G7; oraz czas pozostawania w zwłoce (okres poprzedzający
niewywiązanie się z płatności).
Poza przeprowadzeniem zwykłych testów spłacalności i stabilności, jednostka weryfikująca sprawdziła takŜe spójność definicji niedotrzymania warunków, segmentacji i przełamywania
(override); wykorzystanie wewnętrznych i zewnętrznych źródeł odzyskiwania naleŜności; szacunki kosztów i metodologię dyskontowania odzyskiwanych naleŜności; a takŜe potrzebę
wprowadzenia ostroŜnych korekt odnośnie do negatywnych faz cyklu ekonomicznego.
Poza stosowaną metodologią, działania ocenne obejmują takŜe cechy IT i jakość danych - zarówno na etapach opracowywania modelu jak bieŜących – oraz cechy procesów, ze
specjalnym uwzględnieniem prawidłowego wdroŜenia systemu ratingowego dla państw oraz wykorzystania dla celów zarządczych wewnętrznie szacowanych parametrów ryzyka.
Model ratingowy dla banków
Podejście stosowane dla opracowania ratingów banków, zdefiniowane jako rating alternatywny, umoŜliwia zduplikowanie moŜliwości rankingowych ratingów zewnętrznych przy uŜyciu
kombinacji czynników jakościowych i ilościowych.
Podjęto decyzję o skonstruowaniu dwóch róŜnych modeli – jeden dla banków krajów rozwiniętych (DC) i jeden dla banków na rynkach wschodzących (EM) – gdyŜ uwaŜa się, Ŝe istnieją
róŜne czynniki powodujące ryzyko dla tych dwóch segmentów.
63