Tydskrif vir Hervormde Teologie, Jaargang 1, nommer ... - Wie is ons?

20
moes bied en wat vir hulle nou in Christus vervulling gevind het, en
andersyds deur gebruikmaking van bekende konsepte uit die Griekse
fi losofi e, waaraan hulle nou nuwe inhoud verleen het.
Justinus die Martelaar (c 100 – c 165) was een van die belangrikste
vroeë Apologete, of verdedigers van die Christelike geloof. Michael
W Holmes (2009: 14) merk in hierdie verband op: “The conversion
of philosophers such as Justin Martyr indicates the faith’s growing
attractiveness to intellectuals…” Vir Plato het die Ewige Bewussyn die
materiële wêreld tot stand gebring in ooreenstemming met die ewige
Idees. Vervolgens verklaar Justinus nou dat God altyd sy Logos of Rede
in Homself gehad het, en Hy bring die skepping voort deur sy Logos, en
hier sluit Justinus nou aan by Johannes 1 (vgl Young 2007: 35).
In die Logos-teologie sluit die Vroeë Kerk aan by die Griekse
Logos-begrip, maar gee nuwe betekenis daaraan. Die Logos-teologie
het vir die Vroeë Kerk ʼn bruikbare voertuig geword waarmee minstens
iets van die waarheid van die Christusgebeure, en die misterie
daarvan, verstaanbaar oorgedra kon word. Die Griekse Logos-begrip
verstaan Logos as die beginsel van lewe, en ook as die rasionaliteit
en die goedheid waaruit die kosmiese orde daargestel is. Die Vroeë
Kerk leer nou dat die Logos in Jesus Christus mens geword het en
onder ons kom woon het (vgl Young 2007: 84). Daarmee beweeg
die Christelike verstaan egter in die teenoorgestelde rigting as die
Neoplatonisme. Vir die Griekse fi losofi e (en die Gnostiek volg dit na)
moet die aards-liggaamlike opgehef word en opgaan in die hemelse
en spirituele, en is dit ondenkbaar dat ʼn God dan mens word. In die
Christelike getuienis is dit anders: Die Logos (God) word mens (vgl
Johannes 1). Die teenoorgestelde dus. En so word nuwe inhoud gegee
aan die Griekse begrip Logos. Van die menswording van die Logos sê
Irenaeus (2010: Boek III, 367) uitdruklik dat Hy nie een sonder vlees
was nie, en ook dat ons Verlosser wel nie net ʼn blote mens was nie.
Met byvoorbeeld verwysing na Johannes 3, Jesaja 7 en 53, Jesaja 9 en
Daniël 7, vind Irenaeus dan verklaring van Jesus Christus se Godheid
en mensheid:
For I have shown from the Scriptures, that no one of the sons of Adam
is as to everything, and absolutely, called God, or named Lord. But
that He is Himself in His own right, beyond all men who ever lived,
God, and Lord, and King Eternal, and the Incarnate Word, proclaimed
by all the prophets, the apostles, and by the Spirit Himself, may be
seen by all who have attained to even a small portion of truth (Irenaeus
2010: Boek III, 363).
…He was despised among the people, and humbled Himself even to
death and that He is the holy Lord, the Wonderful, the Counsellor, the
Beautiful in appearance, and the Mighty God, coming on the clouds
as the Judge of all men; – all these things did the Scriptures prophesy
of Him (Irenaeus 2010: Boek III, 363).
Die Opstanding van Jesus Christus in die Vroeë Kerk - Dr Kobus Labuschagne