Tydskrif vir Hervormde Teologie, Jaargang 1, nommer ... - Wie is ons?

Recommendations

Info

48 Imperative (1932, wesenlik sy bydrae tot ’n Christelike etiek). In The Divine-Human Encounter (1937) en Man in Revolt (1937) gebruik Brunner die kenteoretiese posisie van die godsdiensfi losoof Martin Buber in I and Thou (1923) om te argumenteer dat daar ’n kwalitiefoneindige verskil bestaan tussen kennis van saaklike objekte in die eindige wêreld en die kennis van persone, selfs ook in die eindige wêreld. Hierdie gewaarwording bring Brunner tot die daadwerklike, kenmerkende dialektiese oortuiging van die openbaringsgebeure vanaf God na mens. As jy geen mens ten volle kan ken, tensy hy of sy die onkenbare intrinsiek aan hom of haar aan jou openbaar nie, bly selfs hierdie kenbare mens-ding ongekend: hoeveel te meer moet dit nie geld vir die wesenlik onkenbare Gott-etwas (God-iets) nie? As jy geen mens werklik kan ken nie, hoe wil jy God werklik ken – tensy God sy intrinsiek aan jou openbaar? Hierdie logiese en stemmige konklusie dra Brunner konsekwent: Ons kan God nie ken soos wat ons dinge of ander subjekte ken nie. Ons kan God net ken in soverre God Homself intrinsiek aan ons openbaar. Daardie intrinsieke openbaring is Jesus Christus, die Here, juis die Seun van God. God is daarom die gansandere. Ons kan die gansandere God net ken in soverre die gansandere God Hom intrinsiek aan sondaars openbaar in Jesus Christus. Miskien sou dit as die kenmerkende verlede-teenswoordige dialektiese grondstelling van hierdie teologiese benadering gereken kan word: Tussen gister en vandag, met net die glyspoel van God se openbaring in die Here Christus, as konstante skarnier. Dit is egter sy argument, wat vir die eietydse Hervormde Kerk nogal belangrik is, in Natur und Gnade: Zum Gespräch mit Karl Barth (Nature and Grace: A Conversation with Karl Barth, 1946) wat sy laaste sistematiese werk van diskursiewe inhoud voorsien: Hier breek Brunner fundamenteel met Barth deur Calvinisties (maar ook veel ouer skolasties in sommige kringe, byvoorbeeld by Hendrik van Gent) daarop aan te dring dat die mensheid altyd die beeld van God sedert die skepping gedra het en dit nooit volkome verloor het nie (vgl Brunner 1964: 145-150); ’n standpunt wat deur Barth2 anders hanteer is. Delikaat eksponeer Brunner sy lewensarbeid uiteindelik in die hoogtepunt van sy oeuvre, die drie-volume Dogmatics (1946-1960, waarop ons hieronder in besonder terugval), maar reeds kenterend tot ’n afsluiting in Revelation and Reason (1941), Justice and Social Order (1945), dog beslissend nader Barthiaans in Christianity and Civilization (1948-1949 – die teks waarop doktorandus FJ van Zyl [1958] durf waag het om sy promotor Wolmarans op Barthiaanse gronde [egter juis vanuit die latere Brunner-resepsie]) teen te gaan en tot ’n berugte konfl ik tussen doktorale student en hoogleraar aanleiding gegee het. Brunner was intens betrokke in ekumene vanaf die vroeg 1930’s en was ook ’n afgevaardigde na die eerste vergadering van die Wêreldraad van Kerke te Amsterdam in 1948. Na sy formele emeritaat Emil Brunner se opstandingsbeskouing - Dr Johann Beukes
49 in 1952, het hy gedien as buitengewone professor in Christelike wysbegeerte aan die Internasionale Christelike Universiteit van Tokyo vanaf 1953 tot 1955 (McKim 1996: 30ev). Sy laaste jare was gelukkig nie heeltemal alleen nie: Die bande met Barth is toenemend heropgeneem en bestendig (Humphrey 1977: 132; vgl Jewett 1961: 60ev). Die laaste jare van Brunner se lewe het inderdaad ’n toenemende nadering tot Barth se meer ongekompromitteerde kultuurkritiese posisie vertoon, in samehang met die fi losoof Martin Heidegger – die tematiese grondlegger van die eksistensiefi losofi e en die soort eksistensieteologie wat daaruit gebore is, in besonder via Bultmann – se laaste stilte en weiering om oor die groot werklikhede van die taalontoeganklike oorsprong van, in sy terminologie, alle Syn en daarom alle Daar-Syn uitsluitsel te probeer gee of hoegenaamd ’n kenbaarheid te postuleer. Die laat Heidegger se beroemde stilwording korrespondeer ook met die latere Brunner se inkennigheid ten opsigte van die moontlikheid om nog taaltoeganklik binne die moderne kultuur met eerbied aan die oorspronklike Synsbedoeling, te refl ekteer. Daarom ook vir Brunner bly uiteindelik net die openbaring en die voleinding oor; hy het in die laaste jare van sy lewe verkies om liewer nie te praat nie as om te praat of wel te veel te praat. Die twee eertydse opponente, Barth en Brunner, die twee belangrikste opponente binne maar ook eksponente van die dialektiese teologie, het juis in die tematiese hegting van die taalbeskeie versugting vanuit en na openbaring en voleinding, mekaar kwalik twee jaar voor hulle dood kon vind en is as vriende dood. Mag God hierdie twee verskynendes, in die kwetstalige werklikheid van teologiese proposisies, naby Hom hou tot in alle ewigheid. Mag die Here Christus hulle ook by die jongste uur aan die voleinding van alle dinge uitnooi: Karl, Emil, nehmen Sie bitte Platz… Brunner en Barth in 1965, kort voor albei se afsterwe, met agting Foto: Emil-Brunner-Stiftung, Zürich (1965) Emil Brunner se opstandingsbeskouing - Dr Johann Beukes
Page 2 and 3:
Redaksie Dr Daan van Wyk (jr) (voor
Page 4 and 5:
Voorwoord iii i Die Nederduitsch He
Page 6 and 7: Redaksioneel v Die tydskrif word ve
Page 8 and 9: vii Geen briefwisseling en kommenta
Page 10 and 11: 2 Die intensie met die verdediging
Page 12 and 13: 4 2. Na Christus se opstanding het
Page 14 and 15: 6 Die opgewekte liggaam van Christu
Page 16: Woordelys 8 Syn: lewe, bestaan, dit
Page 19 and 20: 11 Miskien is een van ons hedendaag
Page 21 and 22: 13 eerder as om refl ekterend meest
Page 23 and 24: 15 begins to illuminate only if not
Page 25 and 26: 17 restourasie en herskepping: In C
Page 27 and 28: 19 wat in en deur Jesus Christus, d
Page 29 and 30: 21 In Boek III, Hoofstuk XXI (2010:
Page 31 and 32: 23 almal in die hemel en op die aar
Page 33 and 34: SLOT 25 “Om God te ken, is nie de
Page 35 and 36: 27 • Kähler, M 1964. The so-call
Page 37 and 38: ’n Lied wat oor duisende jare ges
Page 39 and 40: INLEIDEND 31 Die opstanding van Jes
Page 41 and 42: 33 kritieke en radikale gebeurtenis
Page 43 and 44: 35 artikel 38 soos by die Apostolie
Page 45 and 46: 37 uitverkiesing nie behandel word
Page 47: • • • • • • • • •
Page 50 and 51: 42 te maak en hulle te leer. Die vi
Page 52: 44 opstanding van Jesus Christus ui
Page 55: 47 Vir die dialektiese teologie gaa
Page 59 and 60: 51 geloofsdokumente van die Ou Test
Page 61 and 62: 53 van die wederkoms, ’n radikaal
Page 63 and 64: 55 soos Hy werklik is (1 Joh. 3: 2/
Page 65 and 66: 57 Skepper en skepsel, en aan die a
Page 67 and 68: Literatuurlys • • 59 Beukes, J,
Page 69: Endnotas 61 1 Konformerend aan die
Page 72 and 73: 64 Bybel te vinde is, maar die ontd
Page 74 and 75: H. Pinkster • 66 Pinkster, of die
Page 76 and 77: Die eerste Sondag van Advent 68 Die
Page 78 and 79: 70 liefde anders as die distributie
Page 80 and 81: 72 Die noue band wat tussen Palmson
Page 82 and 83: 74 Wat egter ook in gedagte gehou m
Page 84 and 85: 76 In die Lutherse kerk word op hie
Page 86 and 87: Webblaaie 78 http://www.Kirchliches
Page 88 and 89: 80 In Handelinge 20: 8 vra Paulus a
Page 90 and 91: Nadenke oor die graf 82 In Afrika s
Page 92 and 93: 84 Dit gaan nie hier om enige waard
show all

Tydskrif vir Hervormde Teologie, Jaargang 1, nommer ... - Wie is ons?

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?