Tydskrif vir Hervormde Teologie, Jaargang 1, nommer ... - Wie is ons?

56
liefde deur en in Christus, in die Nuwe- Testamentiese oproep tot
liefde sowel in negatiewe as in positiewe terme gefraseer word: …die
liefde is nie jaloers nie; die liefde praat nie groot nie, is nie opgeblase
nie, handel nie onwelvoeglik nie, soek nie sy eie belang nie, word nie
verbitterd nie, reken die kwaad nie toe nie… (1 Kor 13: 4&5/83v). Die
self-bevestigende Self verdwyn, want Ek is met Christus gekruisig, en
ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my. En wat ek nou in die
vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van God wat my liefgehad
het en Homself vir my oorgegee het (Gal 2:20/83v; sien Brunner 1962:
412; kyk 1964: 126-127).
Een van die duidelikste gevolge van hierdie nuwe lewe is die
sekerheid van die opstanding: Ek is die opstanding en die lewe; wie in
My glo, sal lewe al het hy ook gesterwe; en elkeen wat lewe en in My
glo, sal nooit sterwe tot in ewigheid nie. Glo jy dit? (Joh 11: 25/53v;
sien Joh 3: 36; 6: 47). Natuurlik sal elkeen van ons deur fi siese dood
heen oorgaan, nie om tot niksheid te sterf nie, maar om in Christus
te sterf. Daarom staan daar geskrywe: ...want om te lewe, is vir my
Christus, en om te sterwe, is vir my wins (Fil 1: 21/83v) – dit beteken
“om by Christus te wees” (vgl …ek verlang daarna om heen te gaan en
met Christus te wees, want dit is verreweg die beste… [Fil 1: 23/83v]).
Daarom kan die apostel selfs beweer: ek wil heengaan. Die dood het
inderdaad sy angel verloor: Die dood is vernietig, die oorwinning is
behaal. Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel? (1 Kor
15: 55 & 56/83v). As dit dan waar is dat die liefde wat ons in Christus
het, God se liefde is en daarom God se teenwoordigheid is, God se lewe
is, dan begin die ewige lewe met geloof in Christus (Brunner 1964:
412).
Maar hoe sal die gelowiges opgewek word? Die Nuwe Testament
ken volgens Brunner (1962: 412-413) nie die opstanding van die vlees,
soos die Apostolicum dit fraseer nie. Trouens, hierdie konsep is in
skerp teenstelling met die outentieke getuienis, ook die getuienis van
Paulus: …vlees en bloed kan nie aan die koninkryk van God deel kry
nie. Die verganklike kan nie aan die onverganklike deel kry nie (1 Kor
15: 50/83v). Hierdie vleeslike liggaam is nie bestem vir die ewigheid
nie; dit is bestem tot vernietiging, soos wat die sonde vernietig is aan
die kruis van Christus (vgl Brunner 1962: 413). Maar die gelowiges
sal ’n geestelike, verheerlikte liggaam gegee word; soma pneumatikon;
weer, op die oog af, ’n paradoks: ’n geestelike liggaam? Wat kan ’n mens
maak met en van hierdie contradictio in terminus? Of teologies gevra:
Watter noodsaaklikheid aan geloof ondervang hierdie uitdrukking (vgl
Brunner 1962: 313)?
Die noodsaaklikheid aan geloof wat hierdie teenstelling
ondervang, beskou Brunner (1962: 313-314) as absoluut sentraal:
Die liggaam is aan die een kant die beginsel van onderskeid tussen
Emil Brunner se opstandingsbeskouing - Dr Johann Beukes