Tydskrif vir Hervormde Teologie, Jaargang 1, nommer ... - Wie is ons?

43
Die Nuwe-Testamentiese getuies druk hulle ontmoetingsbelewenis
met die lewende Here op verskeie wyses uit. Die Griekse
werkwoord anistasthai (om op te staan) of substantief anastasis word
op verskeie plekke gebruik (kyk byvoorbeeld Mark 8: 10, Luk 18: 33 en
1 Tess 4: 14). Die woord egeirein (om op te wek) of dan egegertai (was
opgewek) word egter in baie meer gevalle gebruik, veral in die ouer
materiaal soos in 1 Korintiërs 15: 4 en Romeine 1: 4. Die opwekking
van Jesus kan verstaan word as werk van die Vader (vgl Weber 1983:
71). God die Vader is self die bron van lewe.
Ons kan uit die getuienis met betrekking tot die opstanding
afl ei dat dit vir die getuies gaan oor ’n ontmoeting met Jesus Christus
as lewende Here. Hulle wys dus weg van hulleself na die lewende Here
toe, met dieselfde verwondering en verbasing wat ’n mens sou verwag
van redelike mense wat met ’n onlogiese transendente werklikheid
gekonfronteer word. Die aanvaarding van hulle getuienis is dus nie
as gevolg van die oortuigingskrag daarvan of die statuur van die
getuies nie, maar eerder as gevolg van die lewende Here wat Homself
deur middel van hierdie getuienis bekendmaak. Ons het hier dus
met ’n dinamiese proses te doen. Ek noem dit vir die doel van hierdie
refl eksie ’n hermeneutiese geloofsirkel wat soos volg funksioneer: Ons
ontvang die opstandingsboodskap deur die getuienis van die na-Pase
gemeenskap, hulle getuienis wys konstant heen na die lewende Een
van wie hulle getuig; ons eie ontmoeting met hierdie lewende Heer
oortuig ons deur die werking van die Heilige Gees dat die getuienis
geloofwaardig is, en dit bring ons by ’n ervaring dat hierdie boodskap
ook vir ons lewegewend is. Die opstandingsboodskap word immers
deur die Nuwe-Testamentiese skrywers ook vanuit hierdie perspektief
aangebied.
Die “waarde” van Jesus Christus se opstanding word duidelik
wanneer dit met die gelowiges se hoop op hul eie opstanding in verband
gebring word (vgl Moltmann 2002: 308-309). Hierdie boodskap van
lewe laat die outeurs van die Nuwe Testament ook met verwondering
getuig van die eksistensiële belewenis dat die ewige lewe ook vir die
gelowiges beskore is. Pannenberg (1991: 1) stel hierdie gedagte soos
volg: “Now in an anticipatory manner, and one day fully, we overcome
the limits of our present and provisional existence by participating in
the new life that entered the world in the resurrection of Jesus”.
Samevattende refl eksie
Die verspreiding van Bybels in Suid-Afrika word in gehoorsaamheid aan
die Groot Opdrag van die lewende Here, Jesus Christus self, gedoen.
Die Bybelgenootskap van Suid-Afrika dien die kerk van Jesus Christus
deur die lewegewende Woord aan alle mense beskikbaar te stel. Die
Die opstandingsboodskap en die Bybelgenootskap van Suid-Afrika - Dr Stephan Hoffman