TRENDS IN SLIBONTWATERING - Stowa

STOWA 2012-46 TRENDS IN SLIBONTWATERING
2.6 gebruik en dosering van polymeer
2.6.1 inleiding
Deze paragrafen gaan verder in op de rol van het polymeer bij de slibontwatering. Eerst wordt
een algemene introductie gegeven op polymeertypen en het gebruik ervan. Daarbij wordt
ook aandacht gegeven aan de mogelijkheden die er zijn om de kwaliteit en de aanmaak van
het polymeer te controleren. Ten slotte wordt ingegaan op de rol van het polymeer bij de ontwatering
van het slib.
In de literatuur werden weinig referenties gevonden die ingaan op de selectie van het poly­
meer en de aanmaak van het polymeer. Deze paragrafen leunen daarom zwaar op referentie
(29). Deze referentie geeft een voorproef van de inhoud van Merkblatt DWA M­350 “Aufbereitung
von Flockungshilfmitteln zur Schlammbehandlung” van de Deutsche Vereinigung für
Wasserwirtschaft, Abwasser und Abfall (DWA). Naar verwachting wordt dit Merkblatt in de
loop van 2012 definitief gepubliceerd.
Voor een algemene inleiding op het gebruik en de inzet van polymeer wordt ook hier weer
verwezen naar het Handboek Slibontwatering (1).
2.6.2 type polymeren
De meest gebruikte polymeren bestaan uit een polyacrylamide dat met geladen copoly meren
wordt gepolymeriseerd. Omdat de slibvlokken normaal gesproken negatief geladen zijn worden
meestal kationisch geladen copolymeren gebruikt. Het meest gebruikte copolymeer
is dimethylaminoethylacrylaat (29) (30) dat met een esterbinding aan het hoofdpolymeer
vastzit.
De werking van de verschillende polymeren onderscheidt zich vooral door de ladingsdichtheid
en molecuulgewicht (30). Daarnaast kan ook de structuur van het polymeer invloed hebben.
Sommige polymeren zijn sterk lineair, anderen juist vertakt. Het polymeer kan ook zo
sterk vertakt zijn dat er een soort netstructuur ontstaat.
Het molecuulgewicht van polymeren kan variëren tussen 10 4 en 10 8 g/mol. De viscositeit van
de verkregen polymeeroplossing is hoger bij grote molecuulgewichten. De ladingsdichtheid
van een polymeer kan variëren tussen de 20­70%. Door een titratie met een ander geladen
polymeer kan de lading bepaald worden: ladingtitratie. Een andere indicatie voor de ladingsdichtheid
kan worden gekregen door de “streaming current” te bepalen, dit is stroom die ontstaat
in een bewegende, geladen vloeistof.
Het polymeer kan in vaste vorm worden aangeleverd, maar dit is niet meer zo gebruikelijk
omdat vloeibare polymeren veel gebruiksvriendelijker zijn. Vaste polymeren worden meestal
alleen nog gebruikt bij grotere installaties omdat de extra moeite van de aanmaak dan
opweegt tegen de lagere kosten van het polymeer. De vloeibare polymeren kunnen een dispersie
zijn van polymeer in olie of een emulsie van polymeer, olie en water. De laatste tijd
wordt er steeds meer gebruik gemaakt van emulsies omdat hiermee eventuele waterbezwaarlijke
aspecten van de gebruikte olie worden verminderd.
12