TRENDS IN SLIBONTWATERING - Stowa

STOWA 2012-46 TRENDS IN SLIBONTWATERING
tabel 16 overzicht van door waterschappen uitgevoerde verbeterprojecten op basis van vragenlijst (16 waterschappen)
overzicht van genoemde verbeterprojecten
Algemeen
Verbetering gisting (2x)
Invoering Octopus (2x)
Constant voeden (2x)
Retourslibregeling: constantere voeding
Kemicond
Airprex (struviet)
Polymeer
Menging PE (4x)
Nauwkeurige polymeer aanmaak (4x)
Type polymeer (2x)
Locatie PE dosering (2x)
Overstap van poeder PE naar vloeibaar
Rijpingstijd polymeer
Drinkwater vs effluent voor PE
Centrifuges
Backdrive (3x)
Inspuitmodule centrifuge (BD3 cone)
Groter koppel centrifuges
Hoog slibniveau (negatief draaien)
Gaten in ontwateringsschroef voor water transport
zeefbandpersen
Drukplaten (zeefband)
Regelmatig wisselen banden bandfilter
filterpersen
Regelmatig zuren filterdoeken (filterpers)
Steunen filterdoek verwijderd
Andere hulpstof bij filterpers
Filterpers: van platen met rillen naar noppen
Verschillende filterdoeken
verandering ontwatering
Van membraanfilterpers naar centrifuge
Van centrifuge naar zeefband
Van filterpers naar centrifuge
Overstap van zeefband naar centrifuges
Nieuwe zeefbandpersen
Nieuwe centrifuges
3.4.6 slibkarakterisering en polymeerkeuze
De bezochte waterschappen is ook gevraagd of ze zelf labtesten uitvoeren om de ontwaterbaarheid
van het slib te karakteriseren. Zo word in het Handboek Slibontwatering van de
STOWA (1) aanbevolen om de filtreerbaarheid te meten met een filtratie­expressie cel (FE­cel).
In de literatuur wordt ook veel gebruikt gemaakt van de capillary suction test (CST), labcentrifuges
of het bepalen van de zeta­potentiaal. Geen van de bezochte waterschappen gebruikt
zelf dergelijke methodes voor het karakteriseren van het slib. Ook in de vragenlijst is hiernaar
gevraagd en maar 4 van de 16 waterschappen geven aan wel eens een FE­cel of CST test
gebruikt te hebben. Meestal is dit in een ver verleden of door de leverancier van het polymeer.
De waterschappen die de test wel eens gebruikt hebben geven meestal aan hier weinig toegevoegde
waarde in te zien.
Selectie van het polymeer gebeurt in aanbestedingsprocedures waarbij de leveranciers zelf
onderzoek doen naar het meest geschikte polymeer en bijbehorend verbruik. Gegevens die
hierbij worden gegenereerd over slibkenmerken (bijvoorbeeld CST en SRF­waarden, SRF: specific
resistance to filtration, zie ook paragraaf 2.3) worden niet met het waterschap gedeeld
of door het waterschap opgevraagd. Optimalisatie van de dosering van het gekozen polymeer
gebeurt vervolgens op praktijkschaal en niet met labproeven.
Bij de waterschappen is zelf weinig bekend over kenmerken van het gebruikte polymeer zoals
molecuulgewicht of ladingsdichtheid. In vrijwel alle gevallen wordt een vloeibaar polymeer
ingezet. Bij sommige waterschappen is dat een dispersie van polymeer en olie, bij andere
waterschappen wordt een emulsie van polymeer, olie en water gebruikt. Sommige waterschappen
melden dat zij vooral een emulsie gebruiken vanwege de waterbezwaarlijkheid van
de olie (ABM­richtlijnen1 ). Andere waterschappen herkennen dit probleem niet.
1 In mei 2000 is door de Commissie Integraal Waterbeheer (CIW) de Algemene Beoordelingsmethodiek voor stoffen en preparaten
in het kader van de uitvoering van het emissiebeleid water vastgesteld. Met de Algemene BeoordelingsMethodiek
(ABM) wordt de waterbezwaarlijkheid van stoffen en preparaten op grond van hun eigenschappen ingedeeld in categorieën.
Deze categorieën geven de mate van inspanning aan die wordt verlangd om de emissie naar water te saneren.
51