DOU-Ensikliek-Ecclesia de Eucharistia.vp - Die Oratorium

More documents

Recommendations

Info

43 HOOFSTUK VYF DIE WAARDIGHEID VAN DIE EUCHARISTIE VIERING 47. Wie in die Sinoptiese Evangelies die verslag lees oor die instelling van die Eucharistie word getref deur die eenvoud en ook deur die ‘plegtigheid’ waarmee Jesus, op die aand van die Laaste Avondmaal, hierdie grootse sakrament ingestel het. Daar is ‘n episode wat in ‘n sekere sin ‘n vooruitwysing is op die instelling van die Eucharistie: Die salwing in Betanië. ‘n Vrou, wat die Evangelis Johannes identifiseer as Maria, die suster van Lasarus, giet ‘n flessie met kosbare balsem uit oor die hoof van Jesus. Hierdie gebaar lok by die dissipels, in die besonder by Judas (vgl. Matt. 26:8; Mark. 14:4, Joh. 12:4), verontwaardiging uit, asof hierdie handeling, in die lig van die armes se behoeftes, ‘n onduldbare ‘verspilling/verkwisting’ inhou. Die reaksie van Jesus Self is egter heel anders. Terwyl Hy geensins afbreuk doen aan ons verpligting om die armes te help nie – ‘die armes het julle altyd by julle..’ (Matt. 26:11; Mark. 14:7; vgl. Joh. 2:8) – sien Hy hierdie gebeurtenis in die lig van sy naderende dood en begrafnis. Vir Jesus is die salwing wat Hy van hierdie vrou ontvang ‘n bewys van respek teenoor sy liggaam – ‘n eerbetoning wat sy liggaam selfs ná sy dood sal ontvang omdat sy liggaam onlosmaaklik verbonde bly met die Geheimenis van sy Persoon. Die Sinoptiese Evangelies gaan vervolgens verder met Jesus se opdrag aan sy dissipels om sorgvuldig die ‘…groot Bovertrek…’ gereed te maak vir die Paasmaaltyd (vgl. Mark. 14:15; Luk.22:2) waartydens Hy die Eucharistie instel. Dit blyk dat Jesus en sy dissipels die tradisionele Joodse rites ten minste tot die sing van die Hallel (vgl. Matt. 26:30; Mark. 14:26) gevolg het. Selfs met die verskillende weergawes waaroor ons beskik is die sober en plegtige eenvoud van dié maaltyd duidelik, veral van Christus se woorde oor die brood en wyn wat Hy gebruik as ‘n konkrete uitdrukking van sy liggaam en bloed wat Hy prysgee. Die Evangeliste herinner ons aan al dié detail in die lig van die gevestigde praktyk van die ‘breking van die brood’ wat deel uitgemaak het van die vroeë Kerk se geloofservaring. Dit is duidelik dat dié gebeure van Witte Donderdag, reeds van Jesus se tyd
44 af, sigbare spore dra van ‘n liturgiese ‘gevoeligheid’. Hierdie vroeë vorm van die liturgie was dus gegrond op die Ou Testamentiese tradisie wat nou nuwe lewe gekry het om by dit wat die vroeë Christene geweet en geglo het in te pas – die Paasgebeure (Christus se opstanding uit die dood) was die nuwe konteks waarin hierdie vieringe plaasgevind het. 48. Soos die vrou wat vir Jesus in Betanië gesalf het, was die Kerk nog nooit bang om net haar beste vir die Here te gee nie: om die Kerk se verwondering en aanbidding van dié onmeetlike geskenk van die Eucharistie uit te druk was en is net die beste goed genoeg. Net soos die Here se eerste dissipels opdrag gegee is om die ‘Bovertrek’ gereed te maak, het die Kerk dit nog altyd as haar plig geag om deur die eeue heen en deur haar ontmoeting met verskillende kulture, die Eucharistie te vier op ‘n wyse wat dié groot Geheimenis waardig is. Die Christelike liturgie is gebore uit Jesus se eie woorde en gebare en rus op die rituele erfenis van die Joodse geloof. Sou ons mense egter ooit ‘n waarlik gepaste middel kon ontwerp om uitdrukking te gee aan ons ontvangs van die gawe van Homself wat die goddelike Bruidegom voortdurend aanbied aan sy Bruid, die Kerk – dié offer wat vir eens en altyd aan die kruis volbring is en deur die Kerk as Voedsel aan opeenvolgende generasies van gelowiges gegee word? Alhoewel die idee van ‘n ‘feesmaal’ ‘n sekere familiariteit suggereer het die Kerk nog nooit aan die verleiding toegegee om hierdie ‘intimiteit’ met haar Bruidegom op banale wyse uit te druk nie – dit sou so wees as ons sou vergeet dat Hy ook die Here van die Kerk is en dat dié feesmaal altyd ‘n offermaal is wat geteken word deur sy bloed wat op Golgota uitgestort is. Die Eucharistiese Feesmaal is waarlik ‘n ‘heilige’ maaltyd waarin die eenvoud van die tekens die onpeilbare diepte van die heiligheid van God verberg: O sacrum convivium, in quo Christus sumitur! Die brood wat op ons altare gebreek word, hierdie panis angelorum – die brood van die engele - word ons aangebied; ons wat eintlik maar pelgrims op die paaie van hierdie wêreld is. Ons durf nie hierdie brood van die engele nader tensy ons nie dieselfde nederigheid het wat die hoofman oor honderd in die Evangelie gehad het nie: ‘Here, ek is nie waardig dat U onder my dak inkom nie’ (Matt. 8:8; Luk. 7:6). 49. Diep onder die indruk van hierdie verhewe Geheimenis begryp ons hoe die Kerk se geloof in die Eucharistiese Geheimenis deur die geskiedenis uitdrukking gevind het nie alleen in die vereiste dat ons innerlike ingesteldheid eerbiedig moet wees nie, maar ook in die uiterlike vorme van ons erediens, wat bedoel is om die grootsheid van die gebeurtenis wat ons
Page 1: DIE ORATORIUM UITGEWERY KERK DOKUME
Page 5: Eerste Afrikaanse Uitgawe November
Page 8 and 9: INLEIDING 1 1. Die Kerk leef van di
Page 10 and 11: 3 wat Hy maar kort tevore in die Sa
Page 12 and 13: 5 van Christus in die Eucharistie;
Page 14 and 15: 7 November 1947) 6 van Pius XII, en
Page 16 and 17: HOOFSTUK EEN 9 DIE GEHEIMENIS VAN D
Page 18 and 19: 11 gemeente wat dit deur die hande
Page 20 and 21: 13 15. Hierdie opnuut sakramentele
Page 22 and 23: 15 Vuur en Gees...Neem daarvan, eet
Page 24 and 25: 17 plek te maak. 33 Hier aan die be
Page 26 and 27: 19 HOOFSTUK TWEE DIE EUCHARISTIE BO
Page 28 and 29: 21 van die Kruisoffer in die Euchar
Page 30 and 31: 23 kommunie. 46 Dit is die taak van
Page 32 and 33: 25 HOOFSTUK DRIE DIE APOSTOLISITEIT
Page 34 and 35: 27 persoon van Christus die Euchari
Page 36 and 37: 29 biskoppe en priesters toevertrou
Page 38 and 39: 31 gedagte hou: ‘geen enkele Chri
Page 40 and 41: 33 die praktyk van ‘geestelike ko
Page 42 and 43: 35 beteken dit dat dié Sakrament o
Page 44 and 45: 37 gelowiges’, 82 is eenheid/geme
Page 46 and 47: 39 tot ekumeniese aktiwiteite. Ons
Page 48 and 49: 41 dit aan die sigbare bande van Ke
Page 52 and 53: 45 vier, te onderstreep en te bekle
Page 54 and 55: 47 aan individue nie, maar aan hele
Page 56 and 57: 49 H OOFSTUK SES IN DIE SKOOL VAN M
Page 58 and 59: 51 waarmee sy Hom in haar arms vasg
Page 60 and 61: 53 S LOT 59. Ave, verum corpis natu
Page 62 and 63: 55 teenwoordigheid kan ons in die d
Page 64: D · O · U ISBN 1-919962-12 -3 DIE

DOU-Ensikliek-Ecclesia de Eucharistia.vp - Die Oratorium

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?