DOU-Ensikliek-Ecclesia de Eucharistia.vp - Die Oratorium

47
aan individue nie, maar aan hele volke, en so omvorm die Eucharistie
kulture wat deur die Christendom geïnspireer word.
Dit is egter nodig dat dié belangrike aanpassingswerk gedoen word met ‘n
voortdurende besef van die onuitspreeklike Geheimenis van ons geloof:
elke generasie word uitgedaag om homself teen hierdie Geheimenis te
meet. Hierdie ‘skat’ is te belangrik en kosbaar om deur eksperimentasie of
praktyke wat ingevoer word sonder die nodige goedkeuring deur die
bevoegde Kerklike outoriteite verarm of deur kompromisse afgewater te
word. Die sentrale plek wat die Eucharistiese Geheimenis inneem vereis
bowendien dat enige hersiening slegs met die nodige goedkeuring van en
in noue samewerking met die Heilige Stoel deurgevoer mag word. Soos ek
geskryf het in my postsinodale Eksortasie Ecclesia in Asia: ‘samewerking met
die Heilige Stoel is van wesenlike belang, want die Heilige Liturgie is die
uitdrukking en viering van één geloof wat deur almal bely word, die Liturgie is
die erfgoed van die hele Kerk en dus nie iets wat deur plaaslike Kerke, apart
van en buite die Universele Kerk, vasgestel word nie.’ 101
52. Dit alles behoort dit duidelik te maak hoe groot die
verantwoordelikheid is wat priesters dra vir die viering van die Eucharistie.
Dit is die verantwoordelikheid van priesters om in persona Christi die
Eucharistieviering te lei en getuienis te gee en ‘n diens van
kommunie/eenheid te lewer, nie alleen vir die gemeente wat direk
deelneem aan die betrokke viering nie, maar ook vir die hele Kerk wat
deel uitmaak van elke Eucharistie. ‘n Mens betreur die feit dat daar, veral
in die jare wat gevolg het, op die postkonsiliêre liturgiese hervorming, as
gevolg van ‘n misleide gevoel van kreatiwiteit en aanpassing, ‘n aantal
misbruike was wat vir baie gelowiges groot verdriet veroorsaak het. ‘n
Sekere reaksie teen ‘formalisme’ het sommiges, veral in bepaalde streke,
daartoe gebring om die ‘vorme’ wat die Kerk se groot liturgiese tradisie en
haar Leergesag (magisterium) gekies het, as nie-bindend te beskou en om
nie-goedgekeurde vernuwinge in te voer wat soms heeltemaal onvanpas
was.
101 Johannes Paulus II, Postsinodale Eksortasie Ecclesia in Asia (6
November 1999), 22.