DOU-Ensikliek-Ecclesia de Eucharistia.vp - Die Oratorium

51
waarmee sy Hom in haar arms vasgehou het is dié ongeëwenaarde model
van liefde, waardeur ons onsself moet laat inspireer, elke keer as ons
Heilige Kommunie gaan ontvang.
56. Deur haar hele lewe, nie net op Golgota nie, het Maria aan Christus se
sy die offerdimensie van die Eucharistie haar eie gemaak. Toe sy haar
Kind Jesus na die Tempel in Jerusalem gebring het om Hom ‘tot beskikking
van die Here te stel’ (Luk. 2:22, NV), het sy gehoor hoe die bejaarde Simeon
profeteer dat hierdie kind ‘n ‘teken wat weerspreek sal word’ sou wees, en
dat ‘n swaard haar eie hart sou deurboor (vgl. Luk. 2:34-35). Reeds hier
word die tragedie van die kruisiging van haar Seun aangekondig en gooi
die Stabat Mater van Maria aan die voet van die kruis in ‘n sekere sin sy
lang skaduwee vooruit. In haar daaglikse voorbereiding op Golgota kon
Maria iets van ‘n ‘geantisipeerde Eucharistie’ ervaar, wat ‘n mens moontlik ‘n
‘geestelike Kommunie’ sou kon noem. ‘n Geestelike Kommunie van verlange
en opoffering, wat sy hoogtepunt sou vind in Maria se eenheid met haar
Seun in sy lyding. Hierdie geestelike Kommunie van Maria sou ná Pase tot
uitdrukking kom in haar deelname aan die Eucharistie wat die apostels sou
vier as gedagtenis aan daardie lyding. Wat moes Maria gevoel het, toe
sy uit die mond van Petrus, Johannes en Jakobus en die ander apostels die
woorde hoor wat by die Laaste Avondmaal gespreek is: ‘Dit is my liggaam
wat vir julle gegee word…’ (Luk. 22:19)? Die Liggaam wat vir ons
oorgelewer is en werklik aanwesig gemaak word onder die sakramentele
tekens was dieselfde Liggaam wat sy in haar skoot ontvang het! Vir Maria
moes die ontvangs van die Eucharistie in ‘n sekere sin ‘n hernude
verwelkoming in haar skoot gewees het van daardie hart wat saam met
haar hart geklop het en ook ‘n nuwe belewenis van dit wat sy aan die voet
van die Kruis deurgemaak het.
57. ‘Doen dit tot my gedagtenis’ (Luk. 22:19). In die ‘gedagtenis’ van
Golgota is alles aanwesig wat Christus met sy lyding en dood bewerkstellig
het. Dit beteken, dat alles wat Christus teenoor sy Moeder vir ons heil
gedoen het ook aanwesig is. Hy vertrou haar toe aan sy geliefde dissipel
en, in hom, gee Hy haar aan elkeen van ons: ‘Vrou, dáár is u seun!’. Aan
elkeen van ons sê Hy ook: ‘Dáár is jou moeder!’ (vgl. Joh. 19:26-27).
Die gedagtenis van Christus se dood wat ons in die Eucharistie beleef,
beteken ook dat Hy ons voortdurend aan sy Moeder gee. Dit beteken dat
ons telkens opnuut – soos die geliefde dissipel Johannes – dié een moet
aanvaar wat Christus ons as Moeder gee. Dit beteken ook dat ons onsself