Milieuhandhavingsrapport 2010 (5,1 MB) - Lne.be

98
overeenstemmen met het afleveren van een milieuvergunning
waarvoor andere instanties bevoegd zijn.
Na betekening van dit vonnis ging MI onmiddellijk over
tot ontzegeling. Daarbij werd vastgesteld dat enkele van
de zegels waren verbroken en dat de activiteiten onverminderd
waren voortgezet. Het Vlaamse Gewest besliste
om een dagvaarding derdenverzet neer te leggen bij de
Voorzitter van de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel.
De Rechter oordeelde dat de oorspronkelijke vordering
van het bedrijf op grond van artikel 584 onontvankelijk
was, bij gebrek aan belang. De Voorzitter besliste, analoog
met eerdere rechtspraak van de RVS, elke vordering
die gelijkstaat met het verkrijgen van een exploitatie zonder
milieuvergunning af te wijzen op grond van de afwezigheid
van een wettig belang.
Omdat het bevelschrift uitvoerbaar was (artikel 1039 van
het gerechtelijk wetboek) en het sluitingsbevel van
november 2006 voluit bleef bestaan, kon het
bedrijf uiteraard niet meer exploiteren.
In maart 2007 bleek opnieuw dat de
exploitant volhardde in de boosheid
en verder bleef exploiteren
en daarbij schade aan het leefmilieu
toebracht. De exploitant
verklaarde dat hij niet zinnens
was vrijwillig te stoppen. MI
verzegelde vervolgens enkele
onmisbare onderdelen van installaties
waardoor de productie
stilviel.
In de periode dat het juridisch getouwtrek
duurde, diende de exploitant
een nieuwe klasse 1 milieuvergunningsaanvraag
in die de vergunningverlener
ontvankelijk en volledig verklaarde in december
2006. Midden maart 2007 besliste de vergunningverlener
bij gemotiveerde beslissing om deze milieuvergunning
te weigeren.
Na de verzegeling vroeg MI op 1 december 2006 aan de
burgemeester om de achtergelaten afvalstoffen met
toepassing van artikel 54 van het afvalstoffendecreet te
verwijderen. De burgemeester ging hier niet op in omdat
hij niet beschikte over de hiertoe vereiste middelen. Vervolgens
werd eenzelfde verzoek in maart 2007 gericht
aan de gouverneur. Deze had evenmin de nodige middelen
ter zijner beschikking. Eind april 2007 vroeg MI aan
OVAM om in toepassing van artikel 37 van het afvalstoffendecreet
de achtergelaten afvalstoffen te verwijderen.
OVAM reageerde hier zeer adequaat op en al enkele
dagen later volgde er een bezoek op locatie. Al in juni
- Milieuhandhavingsrapport 2010 van de afdeling Milieu-inspectie
startte een aannemer met de opruiming. In oktober 2007
beëindigde de aannemer zijn opdracht en was de sanering
van de site een feit.
Casus 2 - 2007 (1): controle van een
bedrijf actief in de luchtvaartindustrie
Dit bedrijf fabriceert hoogwaardige componenten voor
de luchtvaartindustrie. Het behoort tot een multinational
en stelt meer dan honderd werknemers te werk.
Doorheen de tijd voerde het diverse activiteiten uit in
verschillende bedrijfsgebouwen die samen een milieutechnische
eenheid vormden. Voor elk van deze gebouwen
beschikte het bedrijf over aparte milieuvergunningen.
Uit de door MI uitgevoerde doorlichting bleek dat
het actueel houden van de milieuvergunningen in dergelijke
omstandigheden geen evidentie is, mede door het
nog niet beschikken over een milieuzorgsysteem, en dat
deze versnippering ook een bijkomende werklast
inhield voor de vergunningverlenende overheid.
Omdat de vergunde toestand niet
langer overeenstemde met de reële
exploitatietoestand, stelde MI voor
dat het bedrijf een milieuvergunningsaanvraag
zou indienen voor
alle hinderlijke inrichtingen en
activiteiten in de diverse gebouwen
op de site. Het bedrijf
heeft gevolg gegeven aan dit
voorstel.
Omdat het ontbreken van een
milieuzorgsysteem indruist tegen
de vigerende galvano-BREF bepalingen
kreeg het bedrijf de raad om zo
snel mogelijk een volledig operationeel
milieuzorgsysteem in te voeren. De nood
aan een operationeel milieuzorgsysteem, dat alle
bestaande preventieve maatregelen op voldoende wijze
borgt, bleek onder meer uit het feit dat een aantal maatregelen
met een minimale investeringskost toch een grote
milieuwinst konden opleveren. Het milieuzorgsysteem
verplicht de exploitant om de relevante milieuaspecten
te bepalen en te beheersen, om interne controles uit te
voeren, om abnormale bedrijfsomstandigheden en calamiteiten
te registreren en om een reeks van data te bewaren
in een logboek. Hierbij dient opgemerkt te worden
dat een aantal van de BREF bepalingen worden doorkruist
door de zeer rigide en strenge luchtvaartvoorschriften
(onder andere met betrekking tot het gebruik van chroom
VI) en de opgelegde lastenboeken van de luchtvaartproducenten.
Het bedrijf beschikt over twee productieafdelingen.
In één afdeling werd het productieproces na een
externe doorlichting geoptimaliseerd en hier scoort het