Milieuhandhavingsrapport 2010 (5,1 MB) - Lne.be

zicht op het doel van de actie zodat het zich grondig kan
voorbereiden. Tevens vraagt MI het bedrijf om tijdens de
eerste inspectiedag een korte toelichting te geven over
het gebruikte productieproces.
De eerste inspectiedag start MI steeds met een toelichting
van de doelstellingen van een GPBV-controle. Het
bedrijf licht vervolgens het productieproces toe. Daarna
volgt een rondgang op het bedrijfsterrein om de vergunningstoestand
na te gaan. De dag wordt afgesloten met
een gezamenlijke opmaak van de planning van de volgende
dagen.
Tijdens de volgende inspectiedagen komen de verschillende
milieuthema’s aan bod en is het essentieel dat de
juiste personen en documenten op het bedrijf aanwezig
zijn. Hierbij zijn ook telkens MI-specialisten van de desbetreffende
milieudiscipline aanwezig.
De meest markante vaststellingen en conclusies worden
na afloop van de inspecties en na beoordeling van
de vaststellingen in een beoordelingsverslag aan de
exploitant meegedeeld. Als er (dreigende)
tekortkomingen worden vastgesteld,
neemt MI de nodige strafrechtelijke
en administratiefrechtelijke maatregelen
(raadgevingen, aanmaningen,
bestuurlijke maatregelen,
veiligheidsmaatregelen,
processen-verbaal en voorstellen
tot wijziging of aanvulling
van de vergunningsvoorwaarden).
Een voorstel tot wijziging
of aanvulling van de vergunningsvoorwaarden
gebeurt bij
specifieke lokale situaties indien
blijkt dat er strengere voorwaarden
noodzakelijk zijn dan de al opgelegde
algemene, sectorale en bijzondere voorwaarden.
Casus 1 - 2006 (1):
Hoe het allemaal begon, een controle
van een anodiseerbedrijf
Dit bedrijf stapelde jarenlang de fouten in de bedrijfsvoering
op. Ernstige lekkages bij toestellen en opslaghouders
zorgden voor bodemverontreiniging. Een onzorgvuldige
bedrijfsvoering van de waterhuishouding met ongecontroleerde
lozingen resulteerde in een slechte oppervlaktewaterkwaliteit
van de ontvangende waterloop. Ook
voor de werknemers waren er risico’s. Door gebrekkig
onderhoud lagen er overal plassen met bijtende vloei-
stoffen verspreid op de vloer. MI zag zich verplicht om
drastisch in te grijpen.
Doorheen de jaren verbaliseerden de toezichthouders
van MI de opeenvolgende exploitanten meer dan 20 keer.
Zij maanden deze aan om orde op zaken te stellen. Hiervan
kwam weinig tot niets in huis. MI besliste daarom om
op basis van een sterk gemotiveerd dossier de opheffing
van de exploitatie- en milieuvergunningen te vragen bij
de deputatie. Toen bleek dat de deputatie niet tot een
beslissing kwam, stelde MI de vraag aan de minister bevoegd
voor leefmilieu. Deze laatste gaf gevolg aan het
verzoek van MI. Hij hief alle milieu- en exploitatievergunningen
op. Vervolgens beval de burgemeester de stopzetting
van alle activiteiten op het bedrijf.
De exploitant vocht deze beslissingen aan met een schorsingsverzoek
bij de Raad van State (RVS).Hij kreeg hier
geen gehoor en zette de exploitatie onverstoord verder.
Hij leidde daarop een vernietigingsverzoek in bij de RVS.
MI verzocht de burgemeester bij herhaling om de inrichting
daadwerkelijk te sluiten. De burgemeester deelde
MI even zoveel keer mee dat hij zonder materiële,
juridische of financiële bijstand/
waarborg niet wenste over te gaan
tot sluiting. Omdat de burgemeester
voet bij stuk hield en MI van
oordeel was dat het verder zetten
van de bedrijfsactiviteiten
schade toebracht aan het leefmilieu,
beval MI eind november
2006 de sluiting van de inrichting.
Krachtens dit bevel kreeg
de exploitant acht kalenderdagen
om de stillegging op bevredigende
wijze uit te voeren: veilig
en met een legale afvoer van voorraden
en afvalstoffen zodat de installaties
of installatieonderdelen verzegeld
zouden kunnen worden om zo te komen tot
een effectieve sluiting van de hinderlijke inrichting.
Omdat de exploitant dit bevel niet opvolgde, verzegelde
MI eind november 2006 de inrichting. Nadat de exploitant
bij eenzijdig verzoekschrift bij volstrekte noodzakelijkheid
op grond van artikel 584 van het gerechtelijk
wetboek naar de correctionele rechtbank stapte, besliste
de rechter om het sluitingsbevel te schorsen en tot opheffing
van de verzegeling. De Voorzitter van de Rechtbank
van Eerste aanleg stoelde zijn beslissing op het feit
dat er uitgaande van het bedrijf nog een vordering tot
vernietiging bij de RVS hangende was en dat de eindbeslissing
hierover nog niet was gekend. Anderzijds stelde
de Voorzitter dat hij de verzoekster niet kon machtigen
om haar activiteiten voort te zetten. Dit zou immers
Projecten en casussen -
97