Milieuhandhavingsrapport 2010 (5,1 MB) - Lne.be

een schriftelijke erkenning
moeten beschikken
om bepaalde
activiteiten te mogen
uitvoeren. MI heeft een
dertigtal van dergelijke
bedrijven gecontroleerd in
2010. De tweede en moeilijkst
te inspecteren groep zijn
de ophalers van dierlijk afval, die in
het Vlaamse Gewest eveneens over een erkenning
moeten beschikken. MI controleerde in in 2010
een tiental ophalers. De derde en – met haar meer dan
2.000 bedrijven – omvangrijkste groep zijn de bedrijven
die dierlijke bijproducten produceren. Het zijn bijvoorbeeld
slachthuizen, uitsnijderijen, verwerkers van eieren,
allerhande bedrijven die te maken hebben met vlees of
vis, meststofproducenten, verkooppunten van hoeveproducten
en industriële melkbedrijven. In totaal werden
in 2010 in deze groep een zestigtal bedrijven geïnspecteerd.
OVAM en VLM verlenen de erkenningen aan 6 van
de 11 groepen van bedrijven voor wiens exploitatie de
verordening een erkenning oplegt. MI houdt toezicht op
de naleving van voorwaarden die aan deze erkenningen
zijn verbonden. De intermediaire bedrijven slaan onverwerkte
dierlijke bijproducten tijdelijk op en voeren er
eventueel een kleine, weinig ingrijpende bewerking op uit
(invriezen, versnijden, verpakken, …). De opslagbedrijven
mogen enkel verwerkte dierlijke bijproducten opslaan.
Die verwerkte producten worden aangevoerd van de
verwerkingsbedrijven waar ze volgens een wel beschreven
verwerkingsmethode zijn behandeld. Een specifieke
groep van bedrijven zijn de composteerinstallaties en de
vergistingsinstallaties waar dierlijke bijproducten worden
omgezet tot compost of methaan. Tot slot kunnen dierlijke
bijproducten worden verbrand in een verbrandings-
of een meeverbrandingsinstallatie. Tot de laatste groep
behoren niet enkel de gekende afvalverbrandingsovens,
maar ook de dierencrematoria.
FVO missie
Het Europese Food and Veterinary Office (FVO) voerde
van 17 tot 26 februari 2010 een inspectiemissie uit om
te controleren of de Europese gezondheidsvoorschriften
inzake dierlijke bijproducten correct geïmplementeerd
worden in België. De evaluatie omvatte voornamelijk
bepalingen van de Europese Verordening 1774/2002 over
dierlijke bijproducten die niet voor menselijke consumptie
zijn bestemd en de Europese Verordening 882/2004
inzake officiële controles op de naleving van de wetgeving
inzake diervoeders en levensmiddelen en de voorschriften
inzake diergezondheid en dierenwelzijn. MI begeleidde
de Europese inspecteurs bij de controle van vier
bedrijven in het Vlaams Gewest die onder het toezicht
70 - Milieuhandhavingsrapport 2010 van de afdeling Milieu-inspectie
van de afdeling vallen. Het FVO voerde ook een audit uit
in de buitendienst van MI te Gent om op die manier de
werking en organisatie van de afdeling na te gaan m.b.t.
het toezicht in het kader van de Europese Verordening
1774/2002. De conclusies van de missie waren dat de FVO
algemeen gezien zeer tevreden was met de implementatie
van de betrokken Europese wetgeving in het Vlaams
Gewest. Er werden echter enkele opmerkingen geformuleerd
als werkpunten. Een belangrijke opmerking omvatte
het uitvoeren van intensiever toezicht op de zelfcontroles
die binnen bepaalde sectoren moet worden toegepast.
Deze zelfcontroles zijn gebaseerd op HACCP-principes
die hun ingang reeds geruime tijd hebben gevonden in de
voedingsindustrie. Sommige sectoren die werken met
dierlijke bijproducten hebben echter nog weinig ervaring
met deze principes. Intensiever toezicht op deze punten
is dan ook aangewezen. Om invulling te geven op deze
opmerking besteedde de afdeling extra aandacht aan
deze problematiek. Zo voorzag zij bijkomende opleiding
voor de toezichthouders en werden deze punten intensiever
gecontroleerd. Deze intensieve controles zullen ook
in 2011 doorgaan om te garanderen dat de zelfcontroles
overal waar nodig correct worden uitgevoerd. Het FVO
zal de inspanningen die geleverd zijn n.a.v. haar aanbevelingen
in de toekomst evalueren.
Ervaringen en vaststellingen
De inspecties bij de betrokken bedrijven in 2010 resulteerden
in 1 proces-verbaal. 14 exploitanten kregen aanmaningen
om binnen de gestelde termijnen bepaalde
acties te ondernemen om de regelgeving, vastgelegd in
de verordening 1774/2002, na te leven. Europa legt een
aantal verregaande maatregelen op om te voorkomen dat
afval bij toeval een verkeerde richting uitgaat. Zo moeten
de afvalrecipiënten worden voorzien van eenvoudige
labels die aangeven welk soort afval ze bevatten: categorie
3-, categorie 2- of categorie 1-afval; en respectievelijk
ook van de zinnen ‘niet voor menselijke consumptie’, ‘niet
voor dierlijke consumptie’ of ‘uitsluitend geschikt voor verwijdering’.
MI heeft heel wat gevallen vastgesteld waarbij
deze identificatie niet of onnauwkeurig gebeurde.
Een ander belangrijk element in de regelgeving van dierlijke
bijproducten is het zogenaamde handelsdocument,
een transportdocument dat volgens een welbepaald model
moet worden opgesteld. Zelfs nu de regelgeving al
enkele jaren heel duidelijk stelt hoe dit model er uitziet,
blijft het moeilijk om het gebruik ervan voldoende ingang
te doen vinden. MI zette de grootste ophalers van dierlijk
afval aan tot het gebruik van de correcte documenten.
Een grote bezorgdheid in de regelgeving over dierlijke bijproducten
is de hygiëne bij de verwerkingsbedrijven. De
meeste bedrijven moeten daarom duidelijk onderscheid
maken tussen een reine en een onreine zone. Ze moeten
maatregelen nemen om herbesmetting van verwerkte