Milieuhandhavingsrapport 2010 (5,1 MB) - Lne.be

Sanering van een tankreiniger
Deze tankreiniger vervoert voedingsmiddelen (chocolade,
dranken) en beschikt daartoe over een eigen wagenpark
(met tankwagens). Naast de transportafdeling is
er ook een garage-afdeling waar de gebruikte transportmiddelen
(eigen tankwagens en tankwagens van derden)
inwendig en uitwendig worden gereinigd. Het afvalwater
van dit bedrijf wordt geloosd in de openbare riolering die
uitgeeft in een zuiveringsinstallatie van Aquafin.
Vanaf 1992 stelde MI geregeld processen-verbaal op. Initieel
betroffen deze processen-verbaal de lozing van bedrijfsafvalwater
zonder vergunning. Na het verlenen van
de lozingsvergunning op 8 maart 1993 gingen de processen-verbaal
vooral over de talrijke overschrijdingen van
de opgelegde lozingsnormen.
Ondertussen nam het bedrijf een fysicochemische waterzuivering
in gebruik, maar bij controles in 1996 bleek dat
de buffertanks niet over voldoende capaciteit beschikte
en dat er op geregelde tijdstippen ongezuiverd afvalwater
werd geloosd.
Vanaf eind 1996 stelde de toezichthouder vast dat de fysicochemische
waterzuivering niet meer functioneerde.
Bij daaropvolgende controles kon de toezichthouder enkel
nog maar een zeer geringe lozing van afvalwater vaststellen.
In de korte periode dat de fysicochemische waterzuivering
functioneerde, werd er zonder toelating slib van
de waterzuivering uitgespreid op landbouwgrond.
MI stelde in de loop van 1997 problemen vast met de pH
van het effluent. Het bedrijf was ondertussen begonnen
aan een zoektocht naar een gepaste zuiveringswijze om
het effluent te hergebruiken. Dit bleek echter niet evident
vanwege de hoge hygiënische eisen die gelden voor
voedingsmiddelen. Hiervoor waren extra investeringen
(voorbehandeling, buffering en filtratie) noodzakelijk.
Vanaf 1 januari 1999 moesten het afvalwater van alle
tankreinigers voldoen aan de normen voor lozing in oppervlaktewater.
Dit betekende dat elke tankreiniger vanaf
toen ook moest beschikken over een volledig uitgebouwde
waterzuivering.
De exploitant beweerde dat hij voor de reiniging enkel
gezuiverd afvalwater gebruikte. Het feit dat de fysicochemische
waterzuivering al enkele jaren niet meer werkte,
maakte deze bewering ongeloofwaardig. Daarom liet de
toezichthouder in februari 2000 een rioolcamera-onderzoek
uitvoeren. Uit dit onderzoek bleek dat er een illegale
lozing was via een overloop van de vetputten. Dit afvalwater
liep niet door de meetgoot. Bemonstering van het
illegaal geloosde bedrijfsafvalwater toonde zware over-
tredingen van de lozingsnormen
aan. Te oordelen
aan de accumulatie van vet
in de riolering, moest er al
een hele tijd ongezuiverd afvalwater
zijn geloosd in de riolering.
MI verbaliseerde de exploitant
opnieuw.
In mei 2000, na een hevige regenbui, verstopte de openbare
riolering op het industrieterrein waar de tankreiniger
is gelegen. De deksels van de toezichtsputten waren
omhooggekomen door opstuwend vet. Het vrijmaken en
reinigen van de riolering nam meerdere dagen in beslag.
Ook stelde de milieu-inspecteur opnieuw een lozing van
ongezuiverd afvalwater vast.
In maart 2001 verleende de Deputatie een vergunning
voor uitbreiding van de inrichting. De exploitant kreeg
nieuwe normen opgelegd voor de lozing van het bedrijfsafvalwater,
hoewel hij in het aanvraagdossier van deze
vergunning stelde dat er van het proces van inwendige
tankcleaning geen afvalwater meer zou worden geloosd.
Al het afvalwater ging afgevoerd worden naar de veevoederindustrie
of ter verwerking aangeboden worden bij
een externe firma.
Eén jaar na het verlenen van deze uitbreidingsvergunning
stelde de toezichthouder nog maar eens een lozing van
ongezuiverd afvalwater vast. De opslagtank voor ongezuiverd
afvalwater bleek lek te zijn. Vanuit deze tank liep
het afvalwater ongezuiverd naar de openbare riolering.
De lozingsnormen werden zwaar overtreden.
In september 2002 loosde het bedrijf dan weer ongezuiverd
afvalwater via de regenwaterafvoer.
In oktober 2002 volgde een aanvankelijk proces-verbaal
wegens het ontbreken van een werkplan en overtredingen
op diverse sectorale en bijzondere voorwaarden van
de vergunning.
In maart 2003 liep de afvalwatertank over. Het ongezuiverd
afvalwater kwam terecht in de openbare riolering.
Op 21 mei 2003 diende de toezichthouder een verzoek
tot gedeeltelijke schorsing van de milieuvergunning in bij
de deputatie van de provincie.
Op 10 september 2004 adviseerde de burgemeester de
deputatie van de provincie om de vergunning (gedeeltelijk)
te schorsen indien tegen eind maart 2005 de nieuwe
waterzuivering niet naar behoren zou werken.
Projecten en casussen -
93