Milieuhandhavingsrapport 2010 (5,1 MB) - Lne.be

Op 14 april 2006 vroeg de exploitant een milieuvergunning
aan voor de exploitatie van een biologische waterzuivering
en lozing van het effluent in de openbare riolering.
Op 13 december 2006 stuurde de toezichthouder een
laatste brief aan de vergunningverlener met het dringende
verzoek een uitspraak te doen in het schorsingsdossier.
Op 4 januari 2007 verleende de deputatie van de provincie
een milieuvergunning aan de exploitant voor een biologische
waterzuiveringsinstallatie voor de behandeling van
het afvalwater afkomstig van het inwendig reinigen van
tankwagens en de lozing van het effluent in de openbare
riolering. Hierbij is in beschouwing genomen dat het gezuiverd
afvalwater van de biologie wordt hergebruikt als
waswater voor de externe reiniging van de tankwagens.
In deze milieuvergunning worden twee normenstelsels
opgelegd : het ene stelsel is geldig voor het effluent van
de biologische waterzuivering dat het afvalwater behandelt
van de inwendige reiniging van de tankwagens. Hierbij
worden strenge normen opgelegd, conform Vlarem II.
Dit effluent wordt echter niet rechtstreeks geloosd in de
openbare riolering, maar aangewend voor de externe reiniging
van de vrachtwagens. Hierna wordt het afvalwater
over een koolwaterstofafscheider geleid om zo naar de
openbare riolering te gaan. Op deze lozing in de riolering
is een tweede normenstelsel van toepassing dat veel soepeler
is dan de eisen waaraan tankreinigers moeten voldoen.
Zo is er, naast de algemene lozingsvoorwaarden,
slechts voor één lozingsparameter een norm van toepassing,
met name voor totaal fosfor.
Op 15 januari 2007 liet de deputatie van de provincie aan
MI schriftelijk weten dat in zitting van 20 april 2006 was
beslist om voorlopig niet in te gaan op het verzoek tot
schorsing van de milieuvergunning, gelet op de door de
exploitant ingediende milieuvergunningsaanvraag van 14
april 2006.
Op 8 februari 2007 maande MI de exploitant aan om een
formele beslissing te nemen over de keuze van het definitieve
zuiveringsconcept (behoud van de pilootwaterzuivering
of aanleg van een volledig nieuwe waterzuivering).
Op 16 april 2007 plaatste de zaakvoerder de bestelling
voor een definitieve waterzuivering. In september 2007
ving de bouw aan van de beluchtingstank van de definitieve
waterzuivering.
Vanaf 6 tot 27 september 2007 gebeurde er een bemonsteringscampagne
op de twee stelsels van lozingsnormen.
De toezichthouder verbaliseerde de uitbater omdat
daarbij talrijke en zware normovertredingen werden vastgesteld,
zowel voor het eerste controlepunt onmiddellijk
na de biologische waterzuivering (lozingsnormen voor
tankreinigers) als voor het tweede controlepunt (zijnde
het feitelijke lozingspunt naar de openbare riolering) En
omdat er gevaarlijke stoffen werden geloosd zonder vergunning.
Op 7 december 2007 kreeg de exploitant dienaangaande
een aanmaning om binnen de drie maanden een saneringsplan
op te stellen.
Op 24 oktober 2007 keurde de toezichthouder het werkplan
goed.
Medio september 2008 was de nieuwe definitieve biologische
waterzuivering operationeel. Met twee schepmonsters
werd op 2 december 2008 nagegaan of het effluent
van de nieuwe waterzuivering voldeed aan de eisen : het
effluent dat rechtstreeks van de biologie kwam voldeed
aan de normen, het effluent dat na de biologie werd hergebruikt
voor externe reiniging voldeed voor MAK’s en
titaan niet aan de norm. MI rapporteerde hierover aan
het Openbaar Ministerie en maande de exploitant aan
om onmiddellijk alle nodige maatregelen te nemen om
de lozing van deze gevaarlijke stoffen te beëindigen door
toepassing van de BBT of door deze parameters te laten
opnemen in de milieuvergunning.
Op 4 februari 2009 liet de exploitant weten dat ook het
effluent van de externe cleaning vóór lozing zou worden
behandeld in de nieuwe biologische waterzuivering. Hierdoor
werd de bestaande milieuvergunning voor de waterzuivering
irrelevant, vermits deze vergunning uitgaat
van de veronderstelling dat alleen het afvalwater van de
interne cleaning gezuiverd wordt in de biologie.
Op 18 maart 2009 nam de toezichthouder een tweede
reeks monsters. De resultaten voldeden.
Op 20 april 2009 kreeg de exploitant een aanmaning om
een inductieve magnetische debietsteller te laten plaatsen
op het lozingspunt tegen 30 juni 2009.
Ondertussen kwam er een UV-behandeling op het effluent
van de biologie wat het geschikter maakt voor hergebruik.
Op 19 oktober 2009 ontving de zaakvoerder nogmaals
een aanmaning om een inductieve magnetische debietsmeter
te plaatsen en om een aanvraag in te dienen tot
wijziging van de milieuvergunning (schrappen van één lozingspunt
en het bijhorende normenstelsel).
Projecten en casussen -
95