Klik hier voor het boek in PDF formaat

stellen umb mit derselven van den jegenwoerdige swaerichheiden te communiceren.
Darup Zijn Gen. den dach up morgen toe fruer morgenstunde gesettet.
Untrent tijn uhren hebbe ick Zijn Gen. angemeldet dat die Spangiarden in den
Dam sommige carspelen verschreven hadden om te graven ende schatteden mit
solcke maniere gelt van den armen luyden, begerende dat Zijn Gen. wolde daerin
gelieven te remedieren; twelck mij beloeft ist.
Ter selven stunde heft Zijn Gen. mij ernstlich bevoelen dem erb. Raedt an tho
seggen, dat sie wolden doen publiceren dat geemants enige brieven van den vijant
ofte uuth vijanden lant in dusse Stat solde brengen sonder dieselve eerst dem
magistrat te behendigen, ende dat bij lijves straffe.
[72v] Dises hebbe ick eim erb. Raedt stracks angemeldt, der tselve voer raetsam
geholden ende mij bevoelen solcks te concipiëren.
Nae dem middach hebbe ick soedaenich concept in Raedt gebrocht ende verlesen,
luydende als volgt:
Borgermeisteren ende raedt laeten weten ende gebieden, dat nae desen daege
niemantz, wesz standes hij oick zij, enige brieven, groet noch klein, besloeten ofte
onbesloeten, koemende van den vijant ofte uuth vijande landen, ofte oick uuth
neutrale plaetzen van Zijne Matts rebellen, sall moegen brengen ende
oeverantwoerden binnen dusse Stat an jemandes handen, noch selvest ontfangen
ende upbreecken, dan sal dieselve daetlijck ahne enige dissimulatie oeverleveren an
den borgermeister in der tijt, sonder jemants ter werrelt hijraff tot enige tijden voer
ofte nae te oepenbaren; allent bij lijves straffe ende als vijanden zijnder Matt ende
dusser Stat geholden ofte getractiert te worden. Actum den XIIII aprilis anno 90. 1
[14 april 1590]
110
Sabbathi XIIII a aprilis
Saeterdach den XIIII ten aprilis sint die erweerdige edele erentveste Johannes Gräven,
abt toe Aedwert, Johan Wifringk, dusser Stat borgermeister, ende Remmert toe
Berum neffens mij, nae geholdener communicatie in gemeene versamblung van Stat
ende Landen, an den heere statholder gesunden umb mit Zijn Gen. te verspreecken
van de extremiteyt ende armuett der Omlanden. Ende koemende aldaer hebbe ick
Zijn Gen. voergedraegen dat ick unnoedich erachtede int lange toe verhaelen van der
armuet waerin wij steecken, vermits ick toe Coeverden Zijn Gen. darvan
genuechsam berichtet. Allene konde ick Zijn Gen. neet verbargen, dat wij
sonderlinge mit den Spangiarden in den Dam ende den Blanckemeijerschen toe
Aedwert belastet wurden, ende dat niet moegelijck langer in sulcken gestaltenisse
mit hoer toe staen, seggende daerbij dat sie nu noch daetlijck desen dach versochten
seszhundert car.gl. te hebben ende morgen veer. Twelck alsoe unmoegelijck, stunt
het verloep voer der doeren, indien Zijn Gen. geenen anderen voet wuste te nehmen,
repeterende tgene ick toe Coeverden gesacht, van den vijant in enige schantze te
versuecken [73] ofte het crijchsvolck up vyande boedum te fuehren stelde men tot
Zijnder Gen. discretie.
1 In de marge: ‘Edictum hoc publicatum XIIII aprilis 1590' (Latijn: ‘Deze verordening is gepubliceerd op
14 april 1590’).