Klik hier voor het boek in PDF formaat

[17 februari 1591]
Solis 17 a februari
Sondach den XVII februari nae den goedesdienst waeren die benoemde vrunden van
den Omlanden weder beroepen gewest, dan, oevermits weinich van hemluyden
gecoemen, is die communicatie dese benoembde missive belangendt oeck ingestelt,
dan inen gelijckwall die missive voergeleesen.
[18 februari 1591]
Lunæ 18 a februari
Maendach den XVIII februari sinnen die hern Con. Matt leutenant ende
hoevetmannen mit den verordenten der Omlanden weder vergaedert ende hebben,
nae verlesung der vorn. des hern statholders missive, ten vollen gecommuniceert wat
men wijders solde hebben te doene. Ofte idt entelijck bij die resolutie der
besendinge halven solde verblijven dan ofte enich ander middel te [152] vinden.
In summe, men heft einhillichlijck besloeten dattet noedich ende joe ehr je
lever, een besendinge an Zijn Hoch. te doene. Weszhalven heft men begunnen te
spreecken wel van den hern neffens mij, sijndico, solde reijsen. Ende laestlich
geresolviert die van de Landen wolden jemant bewilligen, insgelijcken mochten die
van de Stat oeck doen.
Als averst die van der Lantschap affgegaen, heft een erb. Raedt den hern
borgermeister Wifring heftich angevallen ende van zijn Er. L. begeert in der Stat
nahme sich deser legation te willen belaeden. Jedoch up den mael nichts erlangen
moegen.
[19 februari 1591]
Martis 19 a februarij
Dinxdach den XIX februari heft der wolgeboren grave Harmen tho Berge mij tot sich
bevordert ende in gegenwoerdicheit zijns broeders grave Frerix angesecht int
geheim dat der pagador expresse ordre ende bevelch hadde van zijnen meister, dem
tresorier, dat hij die penningen—soe ohnlangst gecoemen—allene voer Deventer
ende Zutphen solden uuthgedeelt worden. Jedoch dat Zijn Gen. dem pagador up zijn
eijgen authoriteijt bevoelen hadde etwasz anhero tho senden ende alhijr uuthdielen
tho laeten. Uuth welckeer stuck Zijn Gen. sich heftich perplex bevonde, seende geen
middel omme dese twe veendel te koenen onderholden; twelck ick dem erb. Raedt
mochte andienen, ten eynde sie sich mochten resolveren wat hyrtegens te doen sij.
Nae den middach hebbe ick obgenante meinunge einem erb. Raedt ingebrocht, die
darup gelijck wel nichts geresolviert, dan avermaels dem hern borgermeister
Wifrinck heftich toegesattet, dat zijn Ernf. L. sich guetwillich wolden maecken umb
dese legatie an tho nehmen. Der sich dannocht wederomme entschuldiget.
237