De Kefas van Paulus is Kaifas – Auteur van 1Petrus ... - JesusKing.info

zelfs Romeinse keizers aan de offers bijdroegen, 90 en, op het moment van Jezus’ dood (aangenomen
in 30 AD), was Kaifas er twaalf jaar de hogepriester van geweest. Om deze reden zou de
verkondiging dat hij de verrezen Jezus had gezien veel meer impact hebben in de Grieks-Romeinse
wereld dan de verkondiging dat één of andere Galilese visser en leerling van Jezus (Simon Petrus
geheten) Jezus had gezien in een verschijning. Volgens Craig kwam het kerygma voort uit, op zijn
laatst, de eerste ontmoeting van de bekeerde Paulus met Kefas, en deze vond waarschijnlijk plaats
toen Kefas nog steeds hogepriester was. 91 De instelling en bijnaam van de “Twaalf”, naast Kefas,
zal ook bij alle Joden bekend zijn geweest, zowel in Palestina als in de Diaspora, en aangezien van
Kefas en de Twaalf bekend was dat ze priesters waren, was er geen noodzaak om in het kerygma te
specificeren dat de vijfhonderd broeders, genoemd na Kefas en de Twaalf, ook priesters waren. En
na het noemen van deze tempelpriesters, behoefde “Jakobus” ook geen nadere specificatie, omdat
hij nauw verbonden was aan de tempel 92 en, als hij de hoofdvertegenwoordiger was van het
Israelische volk in de tempelliturgie, zal ook hij bekend zijn geweest bij alle Israelieten. 93 Volgens
Eusebius werd hij “door allen als de meest rechtvaardige mens beschouwd” en werd hij “de
Rechtvaardige genoemd door allen” – “allen” zijn hier alle Joden, of ze nu christenen waren of
niet. 94 Als de Jakobus in het kerygma één van de oorspronkelijke Galilese apostelen was, d.w.z.
Jakobus, de zoon van Zebedeus, of Jakobus, de zoon van Alfeus, zou zijn naam een nadere
specificatie hebben behoefd. Het feit dat Jakobus niet nader wordt gespecificeerd in het kerygma
bewijst dus, dat zijn identiteit kon worden afgeleid uit de personen die voor hem waren genoemd,
en dit is alleen het geval wanneer deze personen de verschillende bovengenoemde tempelpriesters
waren. Als zij de Galilese apostelen en leerlingen waren, zou de identiteit van de Jakobus
onduidelijk zijn gebleven, niet alleen voor christelijke leerlingen, maar vooral voor de nog
ongelovige Joden tot wie de verkondiging in de eerste plaats was gericht, aangezien de Schriften in
het kerygma de eerste getuigen zijn.
Het lijkt er dus op dat het deel van het kerygma dat de personen opnoemt, zowel een
chronologische als een hierarchische lijst was, bedoeld om Jood en heiden te overtuigen van het feit
dat Jezus werkelijk was verschenen, namelijk aan enkele welbekende Joodse leiders, en dat Hij dus
was verrezen.
Als Paulus zijn recht verdedigt om een christelijke apostel te zijn, vergezeld door een vrouw,
verwijst hij naar een andere hierarchie, namelijk de hierarchie van de kerk zoals hij die zag toen hij
1Kor schreef, d.w.z. in ongeveer 52-53 AD: eerst de apostelen, dan de broeders van de Heer en dan
Kefas, 95 die “strijd” en “een felle woordenwisseling” met Paulus had veroorzaakt in Antiochië. 96
Maar het kerygma verwijst naar de vastgestelde volgorde van de Joodse tempelhierarchie in de tijd
van de verschijningen, d.w.z. ongeveer 30 AD, te beginnen met de hogepriester Kefas en eindigend
met de apostelen van de tempelgevangenis (de Elf). 97
16
90 De beslissing die genomen werd tijdens de regering van de hogepriester Matthias, zoon van Theofilus, , (± 65 CE)
om offers die gebracht werden door heidenen uit te sluiten, zelfs die gebracht werden door de Romeinse keizer, was de
oorzaak van het uitbreken van de Joods-Romeinse oorlog (Jos., Oorl. 2,17,2 (409)).
91 Dit zal worden verklaard in paragraaf 4.4. De nieuwe chronologie, Eerste bezoek – Kefas nog steeds hogepriester.
92 Vgl. Hand 21,18; Wanneer Chilton commentaar geeft op de bronnen die spreken over Jakobus, zegt hij dat ‘van
een nauwe band tussen Jakobus en de tempel wordt voortdurend en vanaf een vroege periode getuigd.’ (“A tight
association with the temple on James’s part is attested throughout and from an early period”) en dat ‘Jakobus na de
verrijzenis vrijwel alleen daar (in de tempel) wordt aangetroffen’ (“James is found virtually only there (in the temple)
after the resurrection” (B. CHILTON, “James, Jesus’ Brother”, in The Face of New Testament Studies, red. S. MCKNIGHT
AND G.R. OSBORNE, Grand Rapids, 2004, p. 257, 262).
93 Dit onderwerp wordt besproken in mijn artikel “James and the brothers – Davidic representatives in the temple
liturgy”.
94 Eus., H.E. II,23,2.4
95 Zie boven 1Kor 9,5
96 Gal 2,11-14 Hand 15,1-2
97 Wanneer Paulus, na het kerygma te hebben geciteerd, zijn uiteenzetting voortzet door Jezus’ verschijning aan
hemzelf te noemen, waarbij hij zichzelf “de minste van de apostelen noemt”, vergelijkt hij zichzelf met alle apostelen,
en niet met Kefas en de Twaalf en de vijfhonderd, die geen apostelen waren op het moment van de verschijningen of in