De Kefas van Paulus is Kaifas – Auteur van 1Petrus ... - JesusKing.info

8. Conclusie
hoefden de andere christenen Kaifas’ voormalige oudtestamentische
hogepriesterschap minder te benadrukken, vooral na de verwoesting van de tempel
door de Romeinen in 70 AD.
3) En een derde argument zou kunnen zijn dat na de val van de tempel en de uitsluiting
van de christenen uit de Joodse synagoge door het Joodse Concilie in Jamnia in 80
AD – wat de stricte scheiding tussen het Christendom en het Jodendom veroorzaakte
–, dit waarschijnlijk leidde tot een zwakkere evangelisatie van Joden. Paulus’ beleid
‘eerst naar de Jood, dan naar de Griek’ kon nauwelijks gehandhaafd blijven,
aangezien christenen niet meer in synagogen konden preken, en een Jood op zou
moeten houden Joods te zijn om christen te worden, wat heel moeilijk was. Als er
dus minder focus was op, en minder effect van, de evangelisatie van Joden, behoefde
ook de verkondiging dat Jezus was verschenen aan juist de hogepriester die Hem ter
dood had veroordeeld – wat overtuigender was voor Joden dan voor heidenen –,
geen extra nadruk meer, vooral toen de formule van het kerygma nog steeds werd
verkondigd.
4) Een laatste argument is dat veel zaken simpelweg niet opgeschreven werden of dat
de beschrijvingen ervan zoek raakten. Een voorbeeld is de onzekerheid over zelfs
Simon Petrus’ activiteiten nadat hij uit Jeruzalem vluchtte in 44 AD. We weten
alleen dat hij aanwezig was op het Apostolisch Concilie in Jeruzalem in 49 AD,
maar andere data en plaatsen ontbreken in het Nieuwe Testament. Hij wordt zelfs in
geen van de brieven van het Nieuwe Testament genoemd of gegroet. En de eerste
brief die hij schreef, waarnaar hij verwees in 2Pet 3,1, raakte zoek. Dus als dit kon
gebeuren met de nalatenschap van Simon Petrus, de ‘rots’ van de Kerk, dan hoeft het
feit dat we geen details weten over de bekering van de hogepriester Kaifas en weinig
over zijn activiteiten daarna, geen verrassing te zijn.
Als ‘Kaifas’ en ‘Kefas’ geen eigennamen zijn maar uitwisselbare bijnamen, als gelijkwaardige
griekse transliteraties van de aramese bijnaam ‘Keypha’, wat ‘rots’ betekent, moet Paulus’ Kefas
ofwel Jozef Kaifas of Simon Petrus geweest zijn, want het is onwaarschijnlijk dat een derde
christen in Judea dezelfde bijnaam zou hebben gehad als deze twee leiders.
Jozef Kaifas blijkt in vele opzichten beter te passen dan de visser Simon Petrus: chronologisch
(Galaten vergeleken met Handelingen), theologisch (het conflict in Antiochië vergeleken met het
Apostolisch Concilie), contextueel (Jakobus, de broeder van de Heer – sterk verbonden met de
tempel – en de hoogontwikkelde schriftgeleerden Apollos en Paulus), hierarchisch (de twaalf en
vijfhonderd priesters; en “Jakobus en Kefas” in plaats van ‘Kefas en Jakobus’), harmonisch (het
kerygma vergeleken met Johannes) en literair (1Pet en Heb vergeleken met 2Pet).
De nieuwe stelling dat Paulus’ Kefas de ex-hogepriester Jozef Kaifas is heeft veel argumenten in
zijn voordeel, maar tot nu toe slechts één tegenargument – er lijkt geen expliciete aantekening van
te zijn dat Paulus’ Kefas Kaifas was –, wat niet van significante waarde hoeft te zijn, omdat veel
andere historische feiten, zelfs over Simon Petrus, niet aangetekend werden. De oude
veronderstelling dat Paulus’ Kefas Simon Petrus is, heeft echter veel tegenargumenten. Het niet
passen van, en de tegenstellingen tussen, de verscheidene nieuwtestamentische teksten, die men
tegenkwam als de teksten werden gelezen met de oude veronderstelling, zijn, nu ze alle worden
opgelost door de nieuwe stelling, het beste bewijs van de integriteit en nauwkeurigheid van de
auteurs van de verscheidene teksten: Paulus en Lucas hadden gelijk. Alleen de oude
chronologiemakers, die Kefas met Simon Petrus gelijkstelden, hadden zich vergist.
© A.A.M. van der Hoeven, Nederland, 21 juni 2011.
49