De Kefas van Paulus is Kaifas – Auteur van 1Petrus ... - JesusKing.info

als het zijn vorm kreeg nadat hij Damascus had verlaten, niet in de gelegenheid was om het te horen
vanwege zijn reis naar Arabië. Maar na deze reis keerde hij terug naar Damascus en bleef hij daar
totdat hij Kefas ging bezoeken in Jeruzalem, drie jaar na zijn bekering. 128 Het lijkt onwaarschijnlijk
dat het kerygma in deze drie jaren nog steeds niet in een vaste formule was gegoten en Damascus
nog niet had bereikt. Paulus hoorde de formule van het kerygma dus waarschijnlijk van de
leerlingen in Damascus.
In dit geval hield de aanwezigheid van Jezus’ verschijning aan Kefas in het kerygma in, dat
Kefas erover had gesproken en dat hij dus waarschijnlijk een leerling van Jezus was geworden
(zonder nog een apostel te worden) tegen de tijd dat Paulus het kerygma hoorde. Deze informatie
over Kefas kan de bekeerde Paulus het vertrouwen hebben gegeven om hem te gaan bezoeken in
Jeruzalem, en om hem te vragen om ontslagen te worden van zijn opdracht de christenen te
vervolgen.
Kefas en de Elf leggen het schriftbewijs van het kerygma uit aan Paulus
Als het klopt dat Paulus het kerygma al had gehoord vóór zijn bezoek aan Kefas, is het nog steeds
mogelijk dat Kefas en de apostelen die hij zag tijdens dit bezoek (de Elf), het hem degelijker
uitlegden, namelijk exact welke delen van de Schriften zeggen dat Jezus moest sterven voor de
zonden van allen. Dat het mogelijk is dat Paulus het schriftbewijs van het kerygma – dat zei
dat Christus gestorven is voor onze zonden, volgens de Schriften,
en dat Hij begraven is, en dat Hij is opgestaan op de derde dag, volgens de Schriften (1Kor 15,3-4) –
pas hoorde toen hij Kefas bezocht, en niet eerder, wordt aangeduid door het volgende: voordat
Paulus Kefas bezocht, of enig andere apostel, had hij al “de Joden die in Damascus woonden in
verwarring” gebracht door “in de synagoge Jezus te prediken (zeggend) ‘Deze is de Zoon Gods’” en
“door te bewijzen: Deze is de Messias.” (Hand 9,20-22). Maar nadat Paulus Kefas had bezocht en
de apostelen van de tempelgevangenis had gezien, sprak hij ook over de noodzakelijkheid van het
lijden van Christus volgens de Schriften:
Als naar gewoonte zocht Paulus hen daar op en uitgaande van de Schriften hield hij op drie
sabbatdagen een betoog, waarin hij uitlegde en bewees, dat de Messias moest sterven en uit de
doden opstaan.’ Jezus, die ik u verkondig’, zo zei hij, ‘Hij is de Messias.’ (Hand 17,2-3).
Deze woorden zijn bijna een citaat van Jezus’ woorden aan de Elf in Lucas 24,46:
‘Zo staat er geschreven: dat de Christus moest lijden en […] verrijzen uit de doden"
De schirftuurlijke noodzakelijkheid van Jezus’ dood voor onze zonden kan in het bijzonder zijn
benadrukt door Kaifas, die al profeteerde over de offerdood van Jezus voordat het gebeurde,
zeggend “dat het beter voor u is, dat er een mens voor het volk sterft dan dat het hele volk ten onder
gaat”; zijn woorden worden door de auteur van het vierde Evangelie uitgelegd, die zegt:
Dat zei hij niet uit zichzelf, maar als hogepriester in dat jaar profeteerde hij, dat Jezus zou sterven
voor het volk, en niet voor het volk alleen, maar ook om de verstrooide kinderen van God samen te
brengen. (Joh 11,49-52)
En in de brief 1Petrus beschouwt Kaifas zichzelf als een “getuige van het lijden van Christus” (1Pet
5,1) en in de brief aan de Hebreeën 129 zou hij de woorden kiezen:
maar wij zien Jezus, die voor een korte tijd beneden de engelen gesteld was vanwege het lijden des
doods, opdat Hij door de genade Gods voor een ieder de dood zou smaken, met heerlijkheid en eer
gekroond. (Heb 2,9 NBG)
128 Deze activiteiten van Paulus worden beschreven in Gal 1 en Hand 7,58-8,3 en 9,1-26.
129 De bespreking van het auteurschap van 1Petrus en de Hebreeënbrief staat in hoofdstuk 6 van dit artikel.
22