AC 12 2005 (PDF, 1.18 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 664 - 12.12.05 HOF VAN CASSATIE 2501
wend;
Dat mishandeling niet kan bestaan in het feit dat het kind verplicht wordt het hem opgediende
voedsel op te eten; dat de ouders van Y. in februari 2000 een verklaring hebben
opgesteld waarin zij schrijven dat hun kind die kinderverzorgster zo apprecieerde dat zij
ervan overtuigd zijn dat [verweerster] zich nooit aan mishandeling schuldig heeft kunnen
maken;
Dat de ouders van F. getuigen dat hun zoon onstuimiger was in februari (1998) en dat
zij steeds gewenst hebben dat hun zoon zou leren de duidelijk aangegeven grenzen en
voorschriften te respecteren en dat zij op de hoogte waren gebracht van het feit dat F. was
vastgebonden ('je hebt me dat toen gezegd') en dat zij die handelwijze goedgekeurd
hebben ('ik was er zelf heel tevreden mee'); dat rekening moet worden gehouden met het
feit dat, in het kinderdagverblijf, de kinderen, zelfs de jongsten onder hen, niet op hun
stoel vastgebonden worden wanneer ze eten, terwijl ze thuis meestal met een harnas vastgemaakt
worden om ze tijdens het eten stil te houden; dat de moeder van F. in haar brief
van 28 juni 1998 voorts zinvolle overwegingen maakt waar elke ouder het eens mee zou
zijn : 'Al die toenmalige, onschuldige gebeurtenissen hebben thans ongegronde proporties
aangenomen. Het leven bestaat uit na te leven regels, uit toegestane en verboden zaken. F,
V. en C. moeten de leefregels eerbiedigen. Zou een sjaal rond zijn middel F. getraumatiseerd
hebben?';
Dat opgemerkt moet worden dat de stagiaire zelf vermeldt dat [verweerster] F. vooraf
gevraagd zou hebben op te houden met zijn voeten op tafel te stampen;
Dat de ouders weliswaar verklaren [verweerster] volledig te steunen, maar [eiseres] de
door haar aangevoerde feiten mag bewijzen, waarvan sommige wel vaag zijn maar het
ontslag kunnen rechtvaardigen indien ze juist blijken;
Dat het essentieel is te onderzoeken of er al dan niet daadwerkelijk brutaliteiten zijn
begaan;
Dat aldus niet betwist wordt dat het kind werd vastgebonden (vastgemaakt); dat het
noodzakelijk is de getuigen nader te doen toelichten of die handelwijze het kind heeft
verwond of heeft kunnen verwonden, doordat zij gepaard ging met een zekere mate van
geweld;
Dat de onderzoeken die het [arbeids]hof meent te moeten verrichten, licht kunnen
werpen op de verweten feiten en zullen toelaten ze te kenmerken als min of meer ernstige
mishandeling, of gewoon als opvoedingsmaatregelen; dat het niet voldoende is te rapporteren
wat [verweerster] op 10 juni gezegd zou hebben, wat een beoordelingsgegeven
vormt, maar wel wat er met betrekking tot de verschillende, aan [verweerster] verweten
feiten daadwerkelijk is gebeurd; dat de rechtstreekse getuigen van de feiten dus eveneens
gehoord zullen moeten worden;
Dat de aan de getuigen te stellen vragen dus opnieuw geformuleerd moeten worden;
Dat als [verweerster] haar ontslag heeft ingediend, wat zij betwist, dat voorstel [eiseres]
heeft kunnen overtuigen van de (betrekkelijke) ernst van de verweten feiten;
Dat evenwel, en gelet op het ogenschijnlijk goedaardige karakter van de verweten
feiten, een blaam of een waarschuwing van de directie misschien had volstaan als zij de
herhaling van dergelijke feiten wenste te voorkomen;
Dat het ontslag, dat daarenboven om een dringende reden is gegeven, op het eerste
gezicht buiten verhouding staat tot de twee betrokken feiten, tenzij de onderzoeken
uitwijzen dat er sprake is van een algemeen gewelddadig optreden ten aanzien van de
kinderen; dat het in dat geval echter onbegrijpelijk is dat de ouders hun steun hebben
betuigd;
Dat het [arbeids]hof niettemin weigert om een standpunt in te nemen voordat het