AC 12 2005 (PDF, 1.18 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

2484 HOF VAN CASSATIE 12.12.05 - Nr. 661
Die bepaling impliceert dat de partij die ten aanzien van de wet of van een beschikking
waarbij de zaak in staat van wijzen wordt gesteld, geen conclusie meer kan nemen, ipso
facto de mogelijkheid ontzegd wordt op een later tijdstip andere stukken neer te leggen en
mee te delen dan die welke gevoegd zijn bij haar regelmatig neergelegde conclusie. Een
dergelijke laattijdige overlegging moet ambtshalve verworpen worden.
Luidens artikel 747, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek, worden de conclusies die zijn
overlegd na het verstrijken van de vastgestelde termijnen ambtshalve uit het debat
geweerd. Luidens artikel 748, § 2, van datzelfde wetboek, echter, mag een partij die
conclusie heeft genomen ten laatste dertig dagen vóór de rechtsdag om een nieuwe
conclusietermijn verzoeken, indien zij gedurende de termijn die aan de rechtsdag voorafgaat,
een nieuw en ter zake dienend stuk of feit heeft ontdekt dat nieuwe conclusies rechtvaardigt.
Te dezen heeft een beschikking, gewezen op 20 oktober 1999 met toepassing van
artikel 747, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek, de termijnen van neerlegging en mededeling
van de conclusies van de partijen als volgt vastgesteld :
- op 20 november 1999 voor de hoofdconclusie van verweerder,
- op 20 december 1999 voor de mogelijke conclusie van antwoord van eiseres,
- op 20 januari 2000 voor de mogelijke conclusie van wederantwoord van verweerder.
De beschikking heeft daarenboven de datum van de pleitzitting vastgesteld op 9
februari 2000.
Uit de vergelijking van de datum waarop het document van dokter Degros is opgesteld,
te weten 3 februari 2000, met de datum waarop de termijn voor neerlegging en mededeling
van verweerders conclusie van wederantwoord, te weten 20 januari 2000, en de
datum van de pleitzitting, te weten 9 februari 2000, volgt dat dit document noodzakelijkerwijs
is medegedeeld na het verstrijken van de termijn waarbinnen verweerder zijn
conclusie van wederantwoord had moeten neerleggen en meedelen en minder dan dertig
dagen vóór de pleitzitting, d.w.z. op een tijdstip waarop eiseres geen recht meer had op
een nieuwe conclusietermijn. Eiseres heeft bijgevolg geen nieuwe conclusie kunnen
nemen om tegenspraak te kunnen voeren over de inhoud van het document van dokter
Degros, dat verweerder in extremis had voorgelegd.
De feitenrechters waren bijgevolg wettig verplicht dat stuk - zelfs ambtshalve - uit het
debat te weren of het debat op zijn minst te heropenen om de partijen in staat te stellen
over dat stuk tegenspraak te voeren. Zij hebben dit niet gedaan maar hebben hun beslissing
wel op de inhoud van dat stuk gegrond, zodat ze de artikelen 740, 747, §2, en 748, §
2, van het Gerechtelijk Wetboek schenden en het algemeen beginsel van het recht van
verdediging miskennen.
IV. Beslissing van het Hof
Overwegende dat, luidens artikel 740 van het Gerechtelijk Wetboek, alle
memories, nota's of stukken die niet ten laatste tegelijk met de conclusies of, bij
toepassing van artikel 735, vóór de sluiting der debatten zijn overgelegd, ambtshalve
uit de debatten worden geweerd;
Overwegende dat, krachtens artikel 748, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek,
een partij die conclusie heeft genomen, ten laatste dertig dagen vóór de rechtsdag
om een nieuwe conclusietermijn mag verzoeken, indien zij gedurende de termijn
die aan de rechtsdag voorafgaat, een nieuw en ter zake dienend stuk of feit heeft
ontdekt dat nieuwe conclusies rechtvaardigt;
Overwegende dat uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan, blijkt