AC 12 2005 (PDF, 1.18 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

Nr. 674 - 14.12.05 HOF VAN CASSATIE 2539
van Strafvordering blijkt dat de wetgever zich op het geweten van de leden van
de onderzoeksgerechten heeft verlaten bij de beoordeling of er al dan niet
voldoende bezwaren bestaan die door het onderzoek zijn verkregen, om hetzij de
verwijzing van de inverdenkinggestelde naar het vonnisgerecht hetzij een beslissing
van buitenvervolgingstelling te verantwoorden; dat geen enkele wettelijke
bepaling verplicht om de bezwaren te vermelden of de redenen op te geven
waarom die onvoldoende zijn geacht;
Dat wanneer een conclusie het feitelijk bestaan van voldoende bezwaren
betwist of aanvoert, het onderzoeksgerecht daarop antwoordt met de onaantastbare
vaststelling dat die bezwaren al dan niet bestaan;
Dat het middel, in zoverre, faalt naar recht;
Overwegende dat de onaantastbare beoordelingsbevoegdheid die aan het
onderzoeksgerecht is toegekend, het weliswaar niet van de verplichting ontslaat
de conclusie te beantwoorden waarin wordt aangevoerd dat het tenlastegelegde
feit al dan niet een strafbaar misdrijf oplevert;
Overwegende dat eiser in de conclusie die hij voor de appelrechters heeft neergelegd
zich evenwel ertoe beperkt heeft het feitelijk bestaan van bezwaren te
bevestigen; dat hij niet heeft geconcludeerd over de toepasselijkheid van de artikelen
193 en 195 van het Strafwetboek op de feiten die aan verweerders worden
verweten;
Overwegende, voor het overige, dat het middel het arrest verwijt te oordelen
dat "processen-verbaal die door rijkswachters zijn opgemaakt alleen als inlichting
gelden, wat voor gevolg zou hebben dat zij niet van valsheid kunnen worden
beticht";
Maar overwegende dat het arrest vermeldt dat "processen-verbaal die door de
rijkswachters zijn opgemaakt alleen als inlichting gelden en voor de rechter niet
bindend zijn wat het commentaar betreft dat die rijkswachters menen te moeten
geven en de gevolgtrekkingen die zij op grond van de daadwerkelijk verkregen
verklaringen menen te mogen afleiden";
Dat het middel in zoverre feitelijke grondslag mist;
OM DIE REDENEN,
HET HOF
Verwerpt het cassatieberoep;
Veroordeelt eiser in de kosten.
14 december 2005 – 2° kamer – Voorzitter: de h. Fischer, afdelingsvoorzitter –
Verslaggever: mevr.Velu – Gelijkluidende conclusie van de h. Loop, advocaat-generaal –
Advocaten: mrs. M. Eloy, Brussel, R. De Baerdemaeker, Brussel en M. Kokot, Brussel.
Nr. 675
2° KAMER - 14 december 2005