AC 12 2005 (PDF, 1.18 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie

2600 HOF VAN CASSATIE 22.12.05 - Nr. 689
7.
Door (verweerster) werd er duidelijk geopteerd voor een gewijzigd contract van exclusieve
verkoopsconcessie. Dit laatste dan ingaande na het verloop van de proefperiode,
zijnde vanaf 1 juli 1988.
Bewijs daarvan ligt voor in de vorm van een voorstel van schriftelijke overeenkomst.
Dit werd aan (eiseres) toegezonden door (verweerster) op 4 juli 1988 (stuk 8 (verweerster)
: ontwerp overeenkomst gedateerd 1 juli 1988) en nogmaals in een definitieve versie op 7
november 1988 (stuk 8 (eiseres) : ontwerp overeenkomst ook gedateerd 1 juli 1988).
Dit ontwerp voorzag onder andere in een uitdrukkelijk verbod opgelegd aan (eiseres)
om op enigerlei wijze concurrerende producten te commercialiseren.
Het ontwerp werd niet ondertekend door (eiseres). Zij kon er zich niet met akkoord
verklaren. Er is dus geen gewijzigd contract van exclusieve verkoopsconcessie tot stand
gekomen, zoals (verweerster) wilde.
De redenen van deze weigering door (eiseres) doen hier niet terzake.
Het besluit hieruit kan niet zijn, dat 'oude' contract van exclusieve verkoopsconcessie
dan automatisch verder liep. Zie dienaangaande hoger.
Het besluit moet zijn dat er geen contract van exclusieve verkoopsconcessie meer
bestond tussen partijen.
Dit geldt als bewezen door vermoeden. (Verweerster) kan niet vermoed worden te
hebben afgezien van haar stelling, dat zo er nog exclusiviteit zou verleend worden aan
(eiseres) er dan een overeenkomst moest afgesloten worden, die haar betere waarborgen
bood in verband met een getrouwe houding van (eiseres). Het kan daarbij nog benadrukt
worden dat de plooien tussen partijen niet waren gladgestreken op het moment van de
'toegeving' van (verweerster) in verband met 'het proefcontract' : zie hoger de vermelde
'grove verwensing'.
Het feit dat er dienaangaande geen briefwisseling tussen partijen voorligt is bijgevolg
zonder belang.
8.
(Eiseres) verwijst nog tevergeefs naar een aantal zaken om haar stelling van het verderzetten
van het oude contract van exclusieve verkoopsconcessie te bewijzen.
De vermelding van (eiseres) in brieven en brochures uitgaande van (verweerster) als
haar 'agent' of als 'algemene agent en verdeler' ('agent général et distributeur'), bewijst nog
geen exclusiviteit.
Zelfs het feit dat er in deze brieven sprake is van 'uw markten' (' your markets') bewijst
nog geen exclusiviteit op die markten.
Een vraag naar informatie uitgaande van (verweerster), hoe gedetailleerd ook, is nog
geen bewijs van de bedoelde exclusiviteit.
De formulering van de uiteindelijke beëindiging van de relatie door (verweerster), in
haar schrijven van 18 juli 1994, met verwijzing naar de Europese wetgeving, bewijst het
hebben bestaan van een contract van exclusieve verkoopsconcessie ook niet. Immers is er
geen Europese wetgeving in verband met contracten van exclusieve verkoopsconcessie.
De stelling van (verweerster) dat zij daarmede de Richtlijn in verband met de handelsagenten
voor ogen had, is aan te nemen.
Het weze daarbij onmiddellijk aangestipt dat de vordering van (eiseres) niet steunt op
een hoedanigheid van handelsagent.
9.
De stelling van (eiseres) in verband met de exclusiviteit wordt dus niet bewezen.