Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

donorlanden van de OESO, na de Scandinavische landen en Nederland (de
enige landen die de drempel van 0,7% overschreden).
In de jaren ’90 vertoonden de jaarlijkse percentages voor ontwikkelingshulp
een abrupte daling. Er zijn drie redenen hiervoor: enerzijds de tijdelijke
stopzetting van de samenwerking met Zaïre en vervolgens met Rwanda en
Burundi; anderzijds de reorganisatie van het ABOS in 1992 en de hervorming
ervan vanaf 1997, waardoor de administratie niet goed functioneerde.
Daarnaast zien we ook dat er in die periode wereldwijd een stuk minder
enthousiasme is voor ontwikkelingshulp, en de magere resultaten zijn daar
niet vreemd aan. Desalniettemin lag de ODA van België altijd ruim boven het
gemiddelde van de OESO-landen, dat tussen de 0,20 en 0,35% schommelde.
Sinds 2000 zijn de jaarlijkse percentages aanzienlijk gestegen en bereikten ze
weer het niveau van de jaren ’70 (zesde plaats op de lijst van de
donorlanden). En nu komt de laatste uitdaging: 0,7% van het BNI halen in
2010. Een interessant detail: België haalde al twee keer 0,60%, beide keren
door een financiële operatie in verband met de schuldenlast van Congo. Dat
gebeurde in 1965 toen achterstallige betalingen van de koloniale schuld
werden vereffend en in 2003, door de kwijtschelding van een aanzienlijk deel
van de Congolese schuld.
Geografische spreiding van de uitgaven voor bilaterale samenwerking
Onder ‘bilaterale samenwerking’ verstaan we alle acties waarbij
vertegenwoordigers van twee bepaalde landen betrokken zijn. De
begunstigden van deze uitgaven zijn perfect te lokaliseren.
Door de bilaterale uitgaven per continent te bekijken, wordt duidelijk hoe
belangrijk het aandeel van Afrika is: het bedraagt nooit minder dan twee derde
van het totaal. Dit is niet verrassend, want dertig jaar lang ging minstens de
helft van de uitgaven naar Congo, Rwanda en Burundi. De stopzetting van de
samenwerking met deze landen in de jaren ’90 verklaart de stijging van de
percentages voor de andere delen van de wereld, zonder dat de financiële
middelen significant gestegen waren. De chaos in Afrika brengt dus een
positief element met zich mee: is een betere spreiding van de uitgaven over
de verschillende continenten.
126