Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

aan openbare dienstverlening: de vennootschap voert prognosestudies uit
voor nieuwe projecten, organiseert expertise- en beoordelingsmissies en
verleent nood- en rehabilitatiehulp. Er worden ook projecten uitgevoerd voor
rekening van internationale donors, zoals de Europese Unie en de
Wereldbank.
De BTC beheert 250 projecten in 21 landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika
en heeft een eigen vertegenwoordiging in 19 landen. Ten slotte beheert de
vennootschap circa 1300 studie- en stagebeurzen die door de Belgische
overheid worden toegekend en organiseert ze de Algemene Informatiecyclus,
waaraan jaarlijks 900 mensen deelnemen. Er zijn twee bewustmakingsprogramma's
voor jongeren: Kleur Bekennen en Annoncer la Couleur. En ten
slotte is de BTC ook belast met de uitvoering van het programma ‘Fair Trade
Centre’ voor de bevordering van de eerlijke handel in België.
In 2008, heeft de BTC een bedrag van 217,6 miljoen euro bereikt.
Het federale Parlement
Op de jaarlijkse discussie over de begroting na, bleef tot 1995 de
belangstelling van het Parlement voor de ontwikkelingssamenwerking beperkt
tot een korte uiteenzetting van de bevoegde minister over zijn beleid. Dit
gebrek aan interesse kwam ook op andere manieren tot uiting: zo had het
samenwerkingsbeleid geen eigen commissie, maar werd het behandeld
samen met Buitenlandse Zaken. De oprichting van de DOS en het ABOS
werden vastgelegd in een Koninklijk Besluit en niet in een wet. De algemene
samenwerkingsovereenkomsten hoefden niet door het Parlement
geratificeerd te worden: het zijn nochtans internationale verdragen (op de
eerste twee na, die gesloten werden met Rwanda en Burundi). Het Parlement
heeft trouwens nooit om overdracht van de verdragen gevraagd.
Ook de parlementaire vragen die gesteld werden over de ontwikkelingssamenwerking
waren tekenend: de meeste van die vragen hadden te maken
met het statuut van de ontwikkelingswerkers of met het taalkundige evenwicht
binnen het departement, terwijl er nauwelijks vragen werden gesteld over
essentiële punten zoals de beleidskeuzes van de minister, de
samenwerkingsbegroting en bilaterale, multilaterale of ongebonden hulp.
Af en toe barstten er discussies los over de ontwikkelingssamenwerking: dat
gebeurde voor het eerst in 1960, na de onafhankelijkheid van Congo en de
daaropvolgende gebeurtenissen. Maandenlang werd er gedebatteerd over de
evolutie van de situatie in Congo en over de houding die België het beste kon
aannemen tegenover de ex-kolonie. In 1964 brak er een groot debat uit ter
gelegenheid van de voorbereiding van de eerste vergadering van de
UNCTAD, maar men had toen meer oog voor de internationale handel dan
51