Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

zijn vastgelegd en een transparante boekhouding.
• De federale samenwerking: de ontwikkelingssamenwerking
bevordert de synergie met de samenwerking door publiekrechtelijke
instellingen (gewesten, gemeenschappen) of ook met privaatrechtelijke
instanties die beantwoorden aan de criteria die bij wet
zijn vastgelegd.
• Aan deze wet werden twee wijzigingen aangebracht: in 2001 werd
er een woord aan toegevoegd om het mogelijk te maken projecten
uit te werken in andere sectoren dan die vermeld in de wet (‘De
Belgische internationale samenwerking richt zich hoofdzakelijk op
de volgende vijf sectoren’). In 2005 werd een vierde sectoroverschrijdende
thema ingevoerd: het respect voor de kinderrechten.
De niet-gouvernementele organisaties
De ngo's spelen een belangrijke rol bij het behoud, de uitbreiding en de
versteviging van de fundamenten van de Belgische ontwikkelingssamenwerking.
Met hun campagnes, tijdschriften en bewustmakingsacties
bereiken ze een groot deel van de Belgische bevolking. De ngo's komen voort
uit uiteenlopende filosofische stromingen en ze ontstaan op verschillende
momenten, en daarom is hun aanpak en gezichtspunt onderling erg
verschillend. Toch maakten een aantal van hen een grote ontwikkeling door in
de loop der tijd.
De eerste stroming heeft haar wortels in de koloniale periode. In die tijd
werkten lekenvrijwilligers mee aan overheidsprojecten die meestal werden
uitgevoerd door de Katholieke Kerk. Deze projecten leiden tot de oprichting
van ngo's zoals Coopibo en Withuis. In dezelfde periode waren andere
vrijwilligers actief in het onderwijs, de gezondheidszorg en de administratie en
daarom werden er gespecialiseerde organisaties opgericht zoals het
Damiaanfonds, Medicus Mundi, de medische afdeling van de Universiteit van
Leuven in Congo (FOMULAC) en het Centrum voor Wetenschappen en
Geneeskunde van de Vrije Universiteit Brussel (CEMUBAC).
De tweede stroming ontstond in het interbellum. In 1932 werd Caritas
Catholica Belgica opgericht door de Belgische bisschoppen, terwijl de
Belgische Arbeiderspartij in 1936 Entraide Socialiste - de Socialistische Hulp
in het leven riep. In een eerste fase boden beide instellingen hulp aan de
Europese oorlogsslachtoffers, maar vervolgens gingen ze zich bezig houden
met noodhulp in de derdewereldlanden.
Een derde stroming wordt gevormd door een aantal (meestal katholieke)
ngo's die in de jaren ’60 werden opgericht om het ontwikkelingswerk in de exkolonies
verder te zetten en om te vermijden dat de contacten met de
54