Kroniek van een halve eeuw Belgische Ontwikkelingssamenwerking

Conclusies
De Belgische ontwikkelingssamenwerking zet zich al 50 jaar in voor een van
de grootste (of misschien wel dé grootste) uitdagingen van de vorige en de
huidige eeuw: het gevecht tegen armoede.
Een positieve balans…
Tijdens deze periode hebben zich in de ontwikkelingslanden zonder enige
twijfel enkele positieve ontwikkelingen voorgedaan. Levensbedreigende
ziektes zoals de pokken en polio werden op een doeltreffende manier
bestreden en overwonnen. Het sterftecijfer onder zwangere vrouwen en
kinderen daalde, dankzij medische zorg, betere voeding en toegang tot zuiver
water. Ook de levensverwachting nam aanzienlijk toe. Onder ‘extreme
armoede’ verstaan we de mensen die moeten overleven met één dollar per
dag: in 1981 viel 40% van de wereldbevolking in deze categorie. Twintig jaar
later is dit percentage met de helft gedaald en schommelt het rond de 20%.
… maar ook duidelijke mislukkingen
Er werden dus positieve resultaten geboekt, maar we mogen de realiteit niet
uit het oog verliezen. In 1981 leefde 42% van de Afrikaanse bevolking in
uiterst moeilijke omstandigheden, en twintig jaar later is dit percentage
gestegen tot 46%. Recente studies, uitgevoerd door onder andere de
Wereldbank, wijzen erop dat de ongelijkheid op wereldschaal nog steeds
toeneemt. Het zijn de armste bevolkingsgroepen die de zwaarste prijs betalen
voor het beleid van de afgelopen 15 jaar en voor de liberalisering van de
wereldhandel. Als we realistisch zijn, kunnen we voorspellen dat een groot
aantal landen niet in staat zal zijn om tegen 2015 de millenniumdoelstellingen
te halen.
Een belangrijke, maar bescheiden bijdrage
Het grootste deel van de wereldbevolking voert al jaren een verbeten strijd
tegen armoede en onderontwikkeling. Een hele uitdaging, waaraan de
Belgische ontwikkelingssamenwerking al 50 jaar lang haar steentje bijdraagt.
Tussen 1960 en 2005 gaf de Belgische regering bijna 40 miljard euro uit aan
ontwikkelingshulp. Het jaarbudget evolueerde, na inflatiecorrectie, van 500
miljoen euro in de beginjaren naar meer dan 1,5 miljard euro in 2006. Maar
als we rekening houden met de algemene levensstandaard zien we dat dit
bedrag slechts 0,5% van ons bnp vertegenwoordigt: in de jaren ’90 was dit
zelfs maar 0,35%. Na de verregaande hervormingen van de Belgische
ontwikkelingssamenwerking in 1999 gaat ons land langzaam maar zeker
meer investeren in ontwikkeling. België hoort tot de middenmoot van
donorlanden: we komen na de Scandinavische landen en Nederland, maar
vóór landen als Frankrijk, de Verenigde Staten en Japan. Een laatste
opmerking: de toename van de middelen bestemd voor ontwikkelingshulp
130