Ontwerp inrichtingsplan Groene fietslink Brugge - Vlaamse ...

Bij de definitieve aanduiding van ankerplaatsen zoals voorzien in het decreet geldt voor
administratieve overheden een zorgplicht. Na de aanduiding van erfgoedlandschappen geldt
deze ook voor privépersonen.
Dit betekent dat binnen deze ankerplaatsen geen maatregelen genomen mogen worden die
schadelijke gevolgen kunnen hebben op het landschap. Uitzondering hierop vormen de
maatregelen van groot openbaar belang of deze maatregelen waarvoor er geen
alternatieven zijn. Op basis van het decreet zullen er mitigerende en compenserende
maatregelen genomen moeten worden om de schade te beperken of te herstellen.
In feite geldt een zorgplicht voor landschap die vergelijkbaar is met deze uit het decreet op
natuurbehoud (geen schade toebrengen aan het landschap). Daarnaast is er een passende
beoordeling vergelijkbaar met deze in de habitatrichtlijn (document met daarin ingreep in
relatie tot het landschap). In deze beoordeling dienen de waarden en typische kenmerken
van het landschap zoals opgenomen bij aanduiding van de ankerplaats als toetsingskader.
Binnen het projectgebied werd tot nog toe geen enkel gebied definitief als ankerplaats of als
erfgoedlandschap aangeduid.
De voor dit inrichtingsplan relevante ankerplaatsen opgenomen in de landschapsatlas
worden besproken in 2.3
De ankerplaatsen, relictzones, lijn- en puntrelicten werden weergegeven op kaart 4.
2.2.8 Archeologie
A. Decreet houdende bescherming van het archeologisch patrimonium
Het decreet van 30 juni 1993 gewijzigd bij decreet van 18 mei 1999, 28 februari 2003 en 10
maart 2006 (B.S. 15.09.1993, 08.06.1999, 24.03.2003 en 07.06.2006) houdende
bescherming van het archeologisch patrimonium
Het archeologisch erfgoed is als volgt te definiëren: “Het geheel van alle mogelijke
overblijfselen en voorwerpen – wat hun bewaringstoestand, omvang of aard ook moge zijn –
die in of op de bodem of onder water aanwezig zijn en van ons verleden getuigen”. De aard
van ons archeologisch erfgoed heeft als gevolg dat elke ingreep in de bodem, hoe klein dan
ook, leidt tot het onherroepelijk uitwissen van archeologische informatie. Onze
bewoningsgeschiedenis is vrijwel uitsluitend via het archeologisch bodemarchief
gedocumenteerd. Dit maakt het archeologisch bodemarchief zo uniek en kwetsbaar.
Archeologische opgravingen en prospecties met ingreep in de bodem worden daarom aan
voorschriften onderworpen.
Het decreet van 30 juni 1993 (B.S. 15/09/1993) houdende de bescherming van het
archeologisch patrimonium, gewijzigd door het decreet van 18 mei 1999, 28 februari 2003 en
10 maart 2006 ((B.S. 15.09.1993, 08.06.1999, 24.03.2003 en 07.06.2006)) bekrachtigt het
algemeen belang van de ontdekking, de bescherming en het behoud van het archeologisch
erfgoed evenals de uitvoering van archeologische opgravingen.
Eén van de belangrijkste opdrachtgevers van werkzaamheden die het bodemarchief
aantasten, is de overheid. Daar het tevens één van haar taken is om dit collectief geheugen
goed te beheren, is voorzien dat werkzaamheden, indien nodig, steeds gekoppeld worden
aan archeologisch onderzoek. Artikel 5 van het decreet (uitgewerkt in het uitvoeringsbesluit
van 20 april 1994) voorziet dat voor alle werkzaamheden op basis van artikel 127 van het
decreet van 18 mei 1999 betreffende de organisatie van de ruimtelijke ordening, een advies
bij het Agentschap Ruimtelijke Ordening – entiteit Onroerend Erfgoed Vlaanderen (het
voormalige Monumenten en Landschappen) moet worden ingewonnen. R.O. Vlaanderen
brengt advies uit dat bindend is voorzover het voorwaarden oplegt, die bij de uitvoering van
de werken gerespecteerd moeten worden.
Groene fietsgordel Brugge
inrichtingsplan
36