Ontwerp inrichtingsplan Groene fietslink Brugge - Vlaamse ...

Geelsprietdikkopje. De laatste soorten werden de laatste jaren niet meer teruggevonden, wat
vermoedelijk het gevolg is van verruiging van de bermvegetatie.
Langs de spoorweg, ter hoogte van het Elisabethziekenhuis hield tot voor enkele jaren een
koppel Boompieper stand. Op dit gedeelte van de spoorweg kwam na graafwerken ten
behoeve van de aanleg van een gasleiding massaal bremstruweel voor tussen de
dennenbossen.
De zure naaldbossen aan weerszijden van dit bermgedeelte (Bollewallekes Sijele) zijn een
toonbeeld van de voor de streek algemeen geldende problematiek van overmatige aanrijking
door stikstofneerslag. Door de hoge stikstofdepositie onstaat in de bossen een marginale
ondergroei. Rankende helmbloem, nochtans helemaal geen algemene verschijning in de
regio, duidt op stikstofaanrijking en de invloed van zure regen (Zwaenepoel 1998 ; Roos et
al. 2000). Grote delen van deze bossen hebben een monotone ondergroei van
Adelaarsvaren.
In de bermrand slaat struweel op met dominantie van Amerikaanse vogelkers, waardoor
geen licht meer tot de kruidlaag en de bosrand doordringt, de sintelige berm niet meer
opwarmt en warmteminnende insectensoorten verdwijnen. Toch komt de Hazelworm nog
voor in deze omgeving (mededeling G. De Laender). Hazelwormen blijken het minst
verspreid voor te komen in West-Vlaanderen. Door de verruiging van de ondergroei in de
bossen en en de opslag van exoten aan de bosrand, is de beschermde Rode bosmier recent
verdwenen!
Grasklokje kwam tot voor enkele jaren nog op vele plaatsen langs de berm voor maar is
eveneens verdwenen, vermoedelijk door lokale eutrofiëring. Deze plant beschikt echter over
een zaadvoorraad en kan bij herstelbeheer gerecupereerd worden (Zwaenepoel 1998). Het
stuk spoorweg ter hoogte van de Zwaanstraat heeft te lijden onder uitspoeling van herbiciden
vanuit de hier gevestigde laurierkwekerij, die ook landschappelijk beter kan geïntegreerd
worden. Een schitterende akkertje met dominantie van Gewoon biggekruid, dat hier acht jaar
geleden nog voorkwam, is verdwenen. Hier lijken goede potenties voor de ontwikkeling van
een botanisch interessante akkervegetatie. Gewone vogelmelk, een akkerplant, is
verdrongen naar de spoorwegberm maar nog steeds aanwezig.
Korenbloemen en klaprozen waren tot vijf jaar terug nog massaal aan te treffen in de
graanakker tussen de Molenstraat en de Nieuwe Weg. Na een veranderd grondgebruik (de
omzetting tot maïsakker) hield de soort nog even stand in de berm zelf maar moest
uiteindelijk het loodje leggen. De inplanting van knotwilgen is op dit bermgedeelte minder
wenselijk, gezien de potenties voor schrale, uitbundig bloeiende bermvegetaties.
Andere plaatsen, zoals de belendende akkers en weilanden tussen de Zwaanstraat en de
Bollewallekes, zijn uitgesproken rijk aan kleine landschapselementen. Grasmus komt er
algemeen voor, Roodborsttapuit kwam er tot zeven jaar geleden nog tot broeden in een
rietkraag temidden de maïsakkers. De Braamsluiper wordt elk jaar opgemerkt. Op de
akkertjes troepen in de winter grote wintergroepen vinken (Vink, Keep) samen.
Het Maleveld heeft - op een laatste polletje Struikhei onder een prikkeldraad en enkele
bremstruiken na - zowat alle veldkarakter verloren. Het gebied vormt momenteel een
grasland- en akkergebied. Ecologisch interessant zijn de graslanden tussen het verkavelde
Sijseleveld en het Maleveld. Deze graslanden komen in het winterhalfjaar regelmatig onder
water. Mogelijks betreft het stuwwatergronden. Stormmeeuw, Bergeend, Slobeend en grote
groepen Kievit komen er pleisteren en foerageren. Op de terreinen aan de stortput Dekeyser
herinnert de vondst van een overwinteringsgroep Levendbarende hagedis (tot 10 ex. samen
onder een houten balk) aan de verdwenen heidevegetatie. Of deze populatie nog
Groene fietsgordel Brugge
inrichtingsplan
73