Tussen Vecht en Eem, 2007 Loosdrecht

1 :
,
^tmn
Sijpekerk van Nieuw-Loosdrecht, na de restauratie en herindeling van 1962 (coll. Historische Kring Loosdrecht).
__
diende enerzijds tot bescherming van de
avondmaalviering tegen onwaardigen, anderzijds
had het sacrament vanouds in de
christelijke kerk gefungeerd als een symbool
van 'pax', van eendracht en verzoening. Dat
laatste was het wat de classis in Loosdrecht
beoogde te bereiken.
Een overbelaste dominee
De Staten droegen in 1582 de classis Amsterdam
op om de geestelijke verzorging van
naastliggende dorpen te combineren in verband
met de schaarste aan gekwalificeerde
predikanten: 'Voeghen daerom bij malcanderen
(...) Loosdrecht nijeuwe ende Oudekerck'.
Het was een officiële bevestiging van
een situatie die al jaren bestond. Predikant
van Loosdrecht, Oud en Nieuw, was vanaf
1578 Claes Jansen, niemand anders, ongeacht
de grote afstand tussen die twee dorpen, niet
alleen in kilometers maar ook cultureel.
Naast het beschermen van de ware leer tegen
aantastingen van buitenaf en van binnenuit
en de zorg voor de gelovigen in twee dorpen
had de Loosdrechtse dominee ook zijn verplichtingen
ten aanzien van de classis Amsterdam.
Maandelijks moest hij met een ouderling
naar Amsterdam, hoewel er in de
eerste jaren ook w'el in de dorpen werd vergaderd:
in 1583 in Loosdrecht. Elke bijeenkomst
was er een andere praeses, beurtelings
uit Amsterdam en uit de dorpen. Ook Claes
Jansen heeft menigmaal de hamer gehanteerd.
Tot de taken van de classis behoorden het
goedkeuren van het beroepen van predikanten,
het examineren van kandidaten en het
uitoefenen van onderlinge tucht. Met dat
laatste was hij eigenlijk al in 1579 belast met
de missie naar Loenen. In 1583 moest hij vermanende
woorden gaan spreken tegen Hillebrand
Cunaeus, een Amsterdamse predikant
die zich onmogelijk had gemaakt door een
zedenschandaal. Hij zou later, in 1593, in het
TVE 25e jrg. 2007 149