Tussen Vecht en Eem, 2007 Loosdrecht

v>'
gw c
- ... r*
m
•••
Gewone wederik (foto auteur).
ontstaan van moerassen en zoetwatermeren
in West-Nederland. Door de toenemende
verzoeting vond veenvorming plaats. Door
de voedselarme omstandigheden die ontstonden
als gevolg van de regenwaterafhankelijke
water- en mineralenvoorziening kwam een
veenpakket tot stand van hoofdzakelijk veenmosveen.
Tegen de Gooirand stuit dit veen
op het hoger liggende dekzand, waar mineralenrijk
kwelwater aan de oppervlakte komt.
Hier vestigde zich toen zeggeveen.
Vanaf ongeveer de twaalfde eeuw bepaalden
gebruikers het aanzien van het landschap,
door werkzaamheden in het veld, en
niet, zoals in de huidige tijd nogal eens, de
landschapsarchitecten van achter de tekentafel.
Zij ontgonnen het veengebied voor veeteelt
en akkerbouw en staken turf voor de
eigen brandstofvoorziening. Voor de noodzakelijke
ontwatering werden vanaf de Vecht
vrijwel rechte sloten gegraven en ontstonden
lange smalle kavels in oostelijke richting.
Rond Oud- en Nieuw-Loosdrecht echter hanteerden
de ontginners een ander systeem.
Vanaf de daar aanwezige dijken groef men
slootjes die aan weerszijden op De Drecht
uitkwamen. Bij de oorsprong van dit veenstroompje
mondde dit uit in een waaiervormige
verkaveling en aan die waaier- of stervorm
ontleent het gebied zijn naam: De Ster.
De nu brede percelen in De Ster waren
oorspronkelijk smal en als akker in gebruik.
Het kostte veel tijd om de vele kleine percelen
te bereiken en te bewerken en daarom
hebben de gebruikers het land afgezand en
de sloten dichtgegooid. Het zand ging naar
de potstallen en werd vermengd met stro. Als
de mest tot hoog in de stal reikte, waren ook
meestal de varkens of kalfjes groot. De mest
werd uitgespit, op de mestkar geladen en
uitgestrooid op de veenrijke, moerassige of
drassige percelen. De bemesting maakte de
grond niet alleen vruchtbaar; het zand in de
mest zakte in het veen en zorgde voor een
186 TVE 25e jrg. 2007